تو مرا جان و جهانی
چه کنم جان و جهان را؟
تو مرا گنج روانی
چه کنم سود و زیان را؟
چه کنم سود و زیان را؟
تو مرا جان و جهانی

نفسی یار شرابم
نفسی یار کبابم
چو در این دوره خرابم
چه کنم دور زمان را؟
چو در این دوره خرابم
چه کنم دور زمان را؟
تو مرا جان و جهانی

ز همه خلق رمیدم
ز همه باز رهیدم
نه نهانم، نه پلیدم
چه کنم کون و مکان را؟
چو من اندر تک جویم
چه روم آب چه جویم
چه توان گفت، چه بگویم
صفت آب روان را؟
تو مرا جان و جهانی
چه کنم جان و جهان را؟
تو مرا جان و جهانی
چه کنم جان و جهان را؟
تو مرا گنج روانی
چه کنم سود و زیان را؟
چه کنم سود و زیان را؟
تو مرا جان و جهانی

ز تو هر ذره جهانی
ز تو هر قطره چو جانی
چو ز تو یافت نشانی
چه کنم نام و نشان را؟
چو ز تو یافت نشانی
چه کنم نام و نشان را؟
تو مرا جان و جهانی

چو نهادم سر مستی
چه کشم بار کله را
چو مرا گرگ شبان شد
چه کشم ناز شبان را؟
منگر رنج و بلا را
بنگر عشق و ولا را
منگر جور و جفا را
بنگر صد نگران را
تو مرا جان و جهانی

تو مرا جان و جهانی
چه کنم جان و جهان را؟
تو مرا جان و جهانی
چه کنم جان و جهان را؟
تو مرا جان و جهانی
چه کنم جان و جهان را؟