ورس ۱
دلمو صد بار شکستی عیب نداره
تو بال پروازمم خوزد کن
از حرارتم برات چیزی نمونده
تو همین اندازه‌شم دود کن
غَم عالَم تو گلومه
تو درار اشک منم تند تند
یکمم به این تن خسته‌ی داغون
که پر از خَشمه توجه کن

کورس
تو که با همه به جز من مهربونی
یکمم منو نوازش کن تو که آروم جونی
یکم تو بقلت این تنِ خسته رو خوابش کن
تو که بخوای می‌تونی
تو که با همه به جز من مهربونی
یکمم منو نوازش کن تو که آروم جونی
یکم تو بقلت این تنِ خسته رو خوابش کن
تو که بخوای می‌تونی

پل
بله می‌شه از تنهایی یه کوه شد و فوران کرد
می‌شه یه قلب شد و ضربان زد
ولی یه وقتایی هم می‌شه از تنهایی رسید
به مرگ، سرطان، درد
آه
ورس۲
چقد وحشیه حال من شبا بی تو
عجب بد سمه این حسه
به این همه بدی بی حرمتی اصن دستم نمی‌رسه
اه چقد خونه دلم به خود طبیعت قسم بسمه این حسه
توهم حالت اصن خوش نی ببین چطوری اینجوری
دور از همه این دپرس

کورس
تو که با همه به جز من مهربونی
یکمم منو نوازش کن تو که آروم جونی
یکم تو بقلت این تنِ خسته رو خوابش کن
تو که بخوای می‌تونی
تو که با همه به جز من مهربونی
یکمم منو نوازش کن تو که آروم جونی
یکم تو بقلت این تنِ خسته رو خوابش کن
تو که بخوای می‌تونی

پل
قبلا گفتم بازَم می‌گم
بزرگ‌ترین دارویی که برای یک انسان وجود داره
یک انسان دیگه‌ست
تو که بخوای می‌تونی دارو باشی

ورس۳
تو که بخوای می‌تونی همه رو جادو کنی
بخوای می‌تونی مُشتَمو بازش کنی
تو که بخوای می‌تونی این منِ دیوونه رو آروم کنی
می‌تونی قلب سنگمو رامش کنی
تو که انقدر عزیزی هرچی بخوای برمیداری ازم و
اصنم نیازی نی که خواهش کنی
تو که بخوای می‌تونی خونه‌مونو پره آرامش کنی
با خنده‌هات می‌تونی حتی سنگه رو آبش کنی
تو منو پس بزنی دنیا تَهَوُه آوره
بالا میارم از همه
بدجور به هم می‌ریزه دلم و
یه چی همش کمه
تو منو دور بندازی خونه برام جهنمه
کورس

تو که با همه به جز من مهربونی
یکمم منو نوازش کن تو که آروم جونی
یکم تو بقلت این تنِ خسته رو خوابش کن
تو که بخوای می‌تونی
تو که با همه به جز من مهربونی
یکمم منو نوازش کن تو که آروم جونی
یکم تو بقلت این تنِ خسته رو خوابش کن
تو که بخوای می‌تونی