تو از دوشَم بیا وَر دارِش این وزنه رو ، این سنگینیه بارو
نذار این جور ببینه اون چشمِ نامحرم این غمگینیِ مارو
تو با اَشکای پُرشورِت بشور این بُغض و این پنجره ی تارو
بذار آروم بِشَم یکم بُکُن هم فکرِ این حنجره ی مارو

بیا صاحب قلبم باش
مِثِه گلبرگ و شبنم هاش
یه دوره پاکیِ خلوت
به دور از شهر و شبرَنگاش
بِشَم بوم و بِشو نقاش
تو ملکه ی تختَم باش
دلِ من واسه تو حرفاش
واسه نرمیِ این تنهاییِ زِبرَم
بیا از جنسِ مخمل باش

بذار باشه همیشه جای لبات
رو تَنَم باشه همیشه
بذار دستِتو رو قلبم
تا چِشام عاشق ترین شِه
بذار پیشِ تو واسه من
بهترین جای زمین شه
توی طوفانیِ دریایِ چِشمات
دلِ من قایق ترین شِه

بیا صاحبِ قلبم باش
مِثِه گلبرگ و شبنم هاش
یه دوره پاکیِ خلوت
به دور از شهر و شبرَنگاش
بِشَم بوم و بِشو نقاش
تو ملکه ی تختَم باش
دلِ من واسه تو حرفاش
واسه نرمیِ این تنهاییِ زِبرَم
بیا از جنسِ مخمل باش
من اونیَم که واسَت سایه ی نورَم
نگو دورَم ، نگو دورَم
من اون اسمَم که روی همه ی وسایِلِت بودم
نگو دورَم …
من هیچ جایی که واسَت مانع نبودم
نگو بودم ، نگو بودم
به این دنیا که بی تو قانع نبودم
نگو بودم ، نگو بودم

بیا صاحبِ قلبم باش
مِثِه گلبرگ و شبنم هاش
یه دوره پاکیِ خلوت
به دور از شهر و شبرَنگاش
بِشَم بوم و بِشو نقاش
تو ملکه ی تختَم باش
دلِ من واسه تو حرفاش
واسه نرمیِ این تنهاییِ زِبرَم
بیا از جنسِ مخمل باش