[Zwrotka 1: Daria Zawiałow]
Patrz, zasłaniam oczy
W dłonie chowam twarz
Mam na szyi pętlę, pod palcami strach
No, no dalej wieszaj na mnie pusty płacz
Dobij mnie ostatnim tchnieniem jak niemy wrzask
Nie-e przyglądasz się
Obok mego ciała ptaki wiją gniazda
Płacze na mnie deszcz
Leżę tu jak Laura, nawet nie myślałam
Wiem, kiedy mnie uniesie
Wrócę tu i będę jedną z nieśmiertelnych szans
Płynę z rzeką martwych miast

[Refren: Daria Zawiałow]
Może dziś ostatni niosę dzień
Na progu czeka zmierzch
Może stanę się nostalgią zapłakanych miejsc, oh
Może dziś ostatni wspólny lęk
Ostatni smutny wiersz
Może będę cichym widmem, szafką zniknięć
A może skończę się?

[Zwrotka 2: Daria Zawiałow]
Ah, opuszczasz mnie
Pod ziemię sypiesz piach
Wiesz, że boję się ciemności
Wiesz, że tak
Znam na pamięć już to miejsce z zeszłych lat
Nie wiem, czy kolejny zniosę raz
Nie wiem jak
[Refren: Daria Zawiałow]
Może dziś ostatni niosę dzień
Na progu czeka zmierzch
Może stanę się uczuciem zapłakanych serc, oh
Może dziś ostatni wspólny sen
Ostatnia zima i śnieg
Może będę cichym widmem, krótkim filmem
Który skończy się?

[Zwrotka 3: Sokół]
Znów żegnam Cię po raz tysięczny
Twój jedyny wierny towarzysz
Wracasz wciąż z chęci zemsty
I znowu się wewnątrz poparzysz
Zwęglone serce mordercy
Co ginie od własnych pułapek
Każdy raz z Tobą jest pierwszy
Chodź, zrobię Ci talerz kanapek
Kiedy tu wracasz to płaczesz
A kiedy umierasz to chyba się śmiejesz
Odlecisz oknem pod dachem
Nie jesteś ptakiem, wracasz parterem
Żyjemy patrząc na jutro
Mocno i krótko
Nie mamy szansy na wczoraj
Rzucamy się znów na łóżko
Seks gasi ogień awantur jak woda
[Outro: Daria Zawiałow]
Może dziś ostatni niosę dzień
Może stanę się nostalgią
Może dziś ostatni wspólny sen
Może stanę się uczuciem