[کورس]

بارون پاییزی یه سیگار تو خونه
همدمم نیست کسی
اونی که میتونه من رو آروم کنه
هر شب تا صبح بیدار
بی تو کی میدونه ، تهش چی میشه
کاش از اول میفهمیدم پیشم نمیمونه
نه نمیمونه

[ورس یک]

من توی شهر شومم ، کل کهکشون هم
دنبالم بگردن پیدا نمیکنن ، از من یک نشونه هم
بگو بیان تنم رو بشورن ، لباس عزا بپوشن
بگو سرخاکم میان اینکه دعا نباید بخونن رو بدونن
من رو که میبینی ، قدم هام سفت نبودن
آجر های خونم چفت نبودن
حالا که مردم بگو بهم نتوپن
جام امنه ولی هنوزم ، نمیدونم بعدش چیه
نمیدونم تهش چی میشه
نمیدونم این خاک میگیره من رو
یا تنم جای دیگه متولد میشه

[کورس]
بارون پاییزی یه سیگار تو خونه
همدمم نیست کسی
اونی که میتونه من رو آروم کنه
هر شب تا صبح بیدار
بی تو کی میدونه ، تهش چی میشه
کاش از اول میفهمیدم پیشم نمیمونه
نه نمیمونه

[ورس دو]

همون صبح ها بیا سر خاکم بسه واسم
دوست دارم ازت یه آدم پست بسازم
دوست دارم بفهمی زندگی ارزش داره
حتی قدم به قدم و لحظه هاش هم
اون سنگ رو نکوب بر سنگ قبر
بزار بخوابم خودت رو نکن همرنگ
مردمی که شدن خام اعتقادات خلی که پرن
دورم گلی که واسم میاری رز سیاه باشه
دوست ندارم سر خاکم برو بیا باشه
پر گل و گیاه باشه
بگید فقط مادرم به یاد باشه
همراهش یه پاکتی سیگار باشه
میخوام زیر خاک بکشم ، دود جمع شه
شاید تو دنیای مرگ باز مردم
دنیای دیگه ای بود بعد دو بار مردن
[کورس]

بارون پاییزی یه سیگار تو خونه
همدمم نیست کسی
اونی که میتونه من رو آروم کنه
هر شب تا صبح بیدار
بی تو کی میدونه ، تهش چی میشه
کاش از اول میفهمیدم پیشم نمیمونه
نه نمیمونه