O fons Bandusiae splendidior vitro
Dulci digne mero non sine floribus
Cras donaberis haedo
Cui frons turgida cornibus

Primis et venerem et proelia destinat
Frustra: nam gelidos inficiet tibi
Rubro sanguine rivos
Lascivi suboles gregis

Te flagrantis atrox hora Caniculae
Nescit tangere, tu frigus amabile
Fessis vomere tauris
Praebes et pecori vago

Fies nobilium tu quoque fontium
Me dicente cavis impositam ilicem
Saxis, unde loquaces
Lymphae desiliunt tuaе