En kald dag i januar
Langt nord i verden
Der sollysets livgivende stråler
Er sendt i eksil
Det går det en mann
Han har gitt seg på ferden
Til landskapet bortenfor skam og tvil
Han har alt han trenger i en lerretsekk
Som hviler tungt på spede skuldre

Nå vet han hvem han er
En av alle, en av dem
Alle like, samme klær
Samme far og samme hjem
En av alle, en av dem

Han kjenner seg så lett
Merkelig varm inni hodet
Det sprenges til tusen små stjerner
Når de legger fra land
Der ser han sitt hus
Han kan ikke tro det
Det var ikke de som til slutt dro, men han
I lomma inntil brystet ligger papiret
Han har skrevet på
Nå vet han hvem han er
En av alle, en av dem
Alle like, samme klær
Samme far og samme hjem
En av alle, en av dem

Aldri mer kjenne latterens kalde stikk
Bar sårbar rygg, aldri mer, aldri mer
Aldri hverdagens uendelighet
Og aldri være trygg
Aldri mer, aldri mer
Nå er det han som kan si "vi"
Alt kjennes så klart
Han føler seg tydelig, tydelig

Nå vet han hvem han er
En av alle, en av dem
Alle like, samme klær
Samme far og samme hjem
En av alle, en av dem