[Verse 1: Da Poet]
Günler aynı eksende döner durur
Yine yanıp söner durur yine
Işıklar şehrin kalbinde
Ben bi' taşla hep kendimi vurdum
Derdim söz dermanım beatlerim oldu
Odam yalnız bi' adamdan ibaret şu an
Gözüm semada söz dilden kaçıp kurtulan
Ruhumdu kanla yıkanıp güneşte kurutulan
Sükûttu bu dört duvarda asla mevcut olmayan
Düş tarlamda ekili nifak tohumu
Ak'lımın vakti şimdilerde bağ bozumu
Hep 2007'ye sakladı Da Poet kozunu
Rapi'n yeri içimdeki sorumun konumu
Zaman ki baş düşmanıdır bu adamın bırak beni
Ben en dış mandalıyım en dış kapının
Madem ki belli değil ömrün son durağı
Benim notalarım varsa Azrail'in orağı

[Verse 2: Patron]
Uyandım aynı yerdeyim
Karanlık odada yerdеyim
Yüzüm tavanda gözlerim
Düşüncemin sesindеyim
Kusardı bedenim zeh'rini
Aksiliği hep eksiydi
Ekşimiş ilişkilerin hapsiydi kendisi
Düşmanlığından ziyade biter olmuş hevesi
Geçen her saniye bir damla daha kırmış kalbini
Geleceğe bakınca geçmişine güleceğinden gayet emin
Değersizce kenara atılmış onlarca söz yalan yemin
Meydan okumaz zamana, bekler hayat sancısı
Mahkum olana değil malûp olana verdi tacını
Sabreden murada eremeden ölürse neylesin?
Zamanın kahpeliği başımda pusu kurmuş beklemiş
Ve sayfalarca kelime dökülür ağızdan
Anla, bakıp durma
Yaptığın her iş yolunda tek bir hamle?
Hepsi buysa bey'nimde kıskanç krizler yarın aynı saat
Gönlüm öyle aç ki yarın aynı saat de ben nakavt