[Verse 1]
Keşke söyledikleriniz gerçek olsa kendiniz hakkında
Derdimiz bu aslında
Söylemezdim o zaman
Hiç bir satır yazılmazdı
Şikayet okunmazdı şu anlamda
Yarıladım yolu yoruldum
Gittim en sona dönüyorum başa
Cevaplar ararken insanın ruhuna mıhlanmış kötülüğe
Dönüştüm ötekiye
Hani ya sevgi, aşk, merhamet ve şefkat
Ve güzelliklerin hoş hatırası
Şimdi birinin elini tutmak için gerekiyor bir vergi levhası
Yıkıldık velhasıl

[Verse 2]
Ummazdım ki böyle gitsin
Bir kezde birine ölmeden değer verilsin
Görmediğimiz her yer ıssız gibi davranıyoruz hep
Görmemek ısrarı bitsin (bitsin)
Dünya benim evim diyenlere bak
Bir beton parçasına ömür heba edenlere bak
Garibin, hayalini kurup bir lokma yiyemediği yemekle
Çöpünü dolduran şu vicdana bak
Biliyorum umut bir zehirdir
Ne kadar içse doymaz insanoğlu lezzetine
Ama midem almıyor artık
Eksi bir yazın beni dünyanın hanesine