[آلبوم پوچ / متن آهنگ "میکروفن" از فرشاد]

[قسمت اول]
توی سر من
پُر از صداهاست
دور و ور من
پُر از نداهاست
همیشه هم هستم
حتی وقت گیر و گور
صداها می‌کُنن
توی جونم
همگی رسوب
ظاهر میشه روی تنم
زخم این و اون
آخ نمیگم
که نکنن جایی
لحظه‌ای سجود
توی یه اتاق ۲ در ۲، تنهام
انگار صبح نشد
شبام هرگز
من حتی می‌فهمم
لحن شُلت و حست
تنظیمم کن
اندازه‌ی قد خودتو فکرت
هرجوری بزنی
می‌رقصم
در واقع، به سازت
گوشامو باز می‌کنم
من به اندازه‌ی دادت
نمیذارم هرگز
بمونن حرفات
نیمه کاره
اگه لب‌هات بگن آره
اگه شب‌هات تیره تاره
مثل یه پدر
گوش میدم به اعترافت
که لازمه‌ش، یه اعتماده
[همخوان]
باید گوش بدم
باید گوش بدم
باید گوش بدم
(باید گوش بدم)

[قسمت دوم]
اون که منو ساخت
گفتش باید گوش بدم
هیچ فرقی نذارم و
نباید از هوش برم
چاره‌ای ندارم
واسه این ساکت و آرومم
مشت سکوت سنگین
می‌کنه ناقص و نابودم
به این بلندگوی حرومزاده
می‌کنم حسودی
حرفاش، حرفای منن
که سال‌هاست
دارم واسه زدن‌شون
می‌دوئم بدجوری
کی گفته این عدالته؟
کی گفته مجبوریم؟
(باید گوش بدم)
از وقتی که یادم میاد
من سر و پا
گوش بودم
هرچی درد کوفتی داشتن
می‌ذاشتن رو کولم
رفتن اونا که
از طریقم
شدن پولدار
سنگین شدم
درست مثل
چندتا نُت از موتزارت
انگار سر من به تنم
داره برتری وزن
صاف نشستم
سال‌ها روی صندلی کج
به این سیم و پایه‌ی من
باز نشسته غم
فکر می‌کنم که وقتشه
بازنشسته شم
[قسمت پایانی]
(تنظیمم کن)
(تنظیمم کن)