[Verse: Necip Mahfuz]
Ben en bilindik suskunluğum, onca yolu tepip geldim
Kitaplar vardı konuşurlardı yemin ettim
Dedim ki; "Değiş'cek ulan bu dünya
Ya ben ya sen ya biz birlikte yok oluruz"

Kararlı cümlelerden kaçınmak gerekmiş çok geç anladım
Sorunu bulduğumda hayli geçti
Bir çok hikaye eskitildi
(Kadınlar, kadınlar, kadınlar, kadınlar, kadınlar)
Hepsi bir gün bitti

Elimi attığım her şey parça parça kurudular
Unutulurlar sandıklarım hep yerinde durdular
Devir daim, değişti suratlar
Bilmezsin kaç farklı ses duydu bu kulaklar

Sayısı arttı her şeyin liste doldu yine de ekliyece'm
Dedim; "Bin yıl geçsin yine de beklicem"
Ve farkettim artık hata kesin konuşmak
Ve yemin ettim: Bir daha yemin etmice'm

[Nakarat]
Her an değişir şu dünya, kalırım yine (kalırım yine)
Yalanla döner bu çarklar tanıyın diye
[Verse 2: Lider]
Cümleler zamanla teknik açıdan evrilir
Büyüklüğünü kaybedirsin çok delikse kevgirin
Fazla gerginim fazla tertip düzen sevmem
Ondan akşamüstü güneşim devrilir, bir hayli fevriyim

Yoklukların arsasında düşler ekilir eyvah
Eminim efkar emsal yaratır her an ve tekrar
Derhal sus emsal olmaz envai çeşit eşgal
Seç bandonu geç taş koyar eş dost yola tekrar

Pek zordu test mest oldun hep ve rest
Varsa çek git ben ezmezken eskir yine feyz bil
Seneler ezerek eskir gelenek espri tadında densiz
Velev ki lider eşsiz değil embesil

Yaşam kadar bireyseldir evresi, fırsatları fevkalade tepmesi
Her bir ana ter bezi döküldü ver bezi
Yıkımlara bile ver izin ekle sil
Sanırım üstü toprak örtü herkesin

[Nakarat]
Her an değişir şu dünya, kalırım yine (kalırım yine)
Yalanla döner bu çarklar tanıyın diye