Μες το πλήθος σ' είχα δει το εξηνταδυό
Στη διαδήλωση που βάφτηκε στο αίμα
Κι η μορφή σου μου ’χε μείνει στο μυαλό
Κι ούτε τ' όνομα δεν ήξερα από σένα

Μες στης λήθης το σεντόνι το λευκό
Σε τυλίξαν τα πιο δύσκολα μου χρόνια
Μα μια μέρα κάπου το εξηνταοχτώ
Σε ξανάδα μες στο τραίνο στην Ομόνοια

Κάνε διάλειμμα Χαρούλα
Πες μας τον καρσιλαμά
Να γλυκάνεις τις καρδιές μας
Και τα βρίσκουμε μετά
Κάνε διάλειμμα να σβήσει
Της καρδιάς μας η φωτιά
Ο χορός να μας μεθύσει
Και τα βρίσκουμε μετά

Άλλη μια φορά σε είδα ξαφνικά
Σαν αφίσα που τη σκίζει κάποιο χέρι
Ήταν Μάης πια του εβδομήντα εφτά
Μόλις πρόλαβα και σ' άγγιξα στο χέρι

Μήπως είσαι σαν κι εμένανε κι εσύ
Στο σκοινί της Ιστορίας ακροβάτης
Μες στο ίδιο σου το στήθος σου φυλακή
Μες στην ίδια σου τη χώρα μετανάστης
Κάνε διάλειμμα Χαρούλα