Έκανα τη μοίρα φίλη να μου πει για σένανε
Την κερνώ, της παίρνω ρούχα
Πες καλέ για κείνον που 'χα
Κείνον που με τρέλα-νε

Κρεβάτι στρώνω για τους δυο
Και μόνη μου κοιμάμαι
Σαν εκκλησιά χωρίς θεό
Το σπίτι μας το αδειανό
Το σπίτι μας το αδειανό
Σαν εκκλησιά χωρίς θεό

Κάνω στον καιρό ρουσφέτια να σε παρακολουθεί
Αν πονάς κι αν με θυμά-σαι
Όταν μ' άλληνε κοιμάσαι
Κι ό,τι λες να μου το πει

Κρεβάτι στρώνω για τους δυο