[Intro]
1.2 1.2, αυτή είναι η φωτιά μας
Πάμε
Eversor, άναψ' το

[Verse 1]
Μια βόλτα με τ' αμάξι ένα βράδυ σαν κι αυτο
Κάπου ψηλά νά 'χουμε θέα και να αδειάζει το μυαλό
Σα μυρμήγκια να φαντάζουνε οι πολυκατοικίες
Γίγαντες, από μικρομεσαίες συνοικίες
Στα κορμιά μας τατουάζ διηγούνται ιστορίες
Σαν χάρτες της προσωπικότητάς μας
Μια στάση ζωής, χάρη σ' αγώνες και πικρίες
Πίσω απ' το τζάμι της πραγματικότητας μας
Τιμάμε τις γυναίκες μας, αδερφές και αδερφούς μας
Το ρίχνουμε στον χαβαλέ να μην σαλτάρει ο νους μας
Ξεχνάμε από που ερχόμαστε, τιμάμε τους νεκρους μας
Και δεν αφήνουμε ποτέ πίσω δικούς μας
Η φάρα μου μου έμαθε νά 'μαι ταπεινός
Κι όταν τα πράγματα ζορίζουνε καριόλη σκληρός
Μού 'χες πει μη βλέπεις πίσω, χαλάει ο καιρός
Μόνο εμπρός, εμπρός και πρόλογο μην τρως
Πιο μικρός, ήμουνα κάπως ρομαντικός
Μ' αυτός ο κόσμος είναι μπάσταρδος, ύπουλος και κακός
Συνεπώς, έμαθα να παραμένω δυνατός
Νά 'μαι αυτός, που μεσα στο σκότος φέρνει το φως
[Chorus]
Εδώ γεννιόμαστε και φεύγουμε μόνοι
Σ' αυτο το χώμα ο δυνατός επιβιώνει
Πάτα γερά και κοίταξε να ζήσεις
Αυτ' είν' η φωτιά μας και δεν θα σβήσει

Εδώ γεννιόμαστε και φεύγουμε μόνοι
Μη φοβάσαι το σκοτάδι δεν σκοτώνει
Αποδέξου το και κοίταξε να ζήσεις
Αυτ' είν' η φωτιά μας και δεν θα σβήσει

[Verse 2]
Με καταράστηκαν μ' αυτό το ταλέντο
Τις σκέψεις μου να κάνω λόγια δίκοπο στιλέτο
Να κόβομαι να γράφω με το αίμα μου βιβλία
Να παίρνω τόσο σεβασμό κι η αγάπη 'ναι ευλογία
Πέρα δώθε τα κοπρόσκυλα μ' ακούνε και οργώνουνε
Ανατριχιάζουνε, με νιώθουν καμαρώνουνε
Τα ξημερώματα που σπίτι γυρνάνε
Χαμογελάνε, σφίγγουν στην αγκαλιά όσους αγαπάνε
Ακούω την πόλη να βαριανασαίνει όταν όλοι κοιμούνται
Αυτές τις ώρες που οι παράξενοι κινούνται
Πάλι χάνουν τον δρόμο τους θελημένα ξεχνιούνται
Τα μπλέκουνε, και μπλέκουνε μήπως και λυτρωθούνε
Αφέθηκες στην κόλαση, μην γυρίσεις εκεί
Να κοιτάζεις τα ντουβάρια Δευτέρα με Κυριακή
Σε φθείρει η σιωπή, αυτ' η γραμμ' είναι λεπτή
Ν' αγαπάς τον εαυτό σου, αυτ' η ζω' είναι μικρή
Τον χειρότερο εχθρός μου στον καθρέπτη μου συνάντησα
Μαύρισα, σκιάχτηκα, πίσω μου τον παράτησα
Είναι το τελευταίο τσιγάρο που κάπνισα
Τέλειωσε, στο δρόμο το πέταξα και το πάτησα
Αυτή η φλόγα που κρατάω ανήκει σε 'μας
Για κάτι μέρες σκοτεινές, που δεν ξέρεις που πας
Σας την μοιράζω με κεριά και αναπτήρες
Ο πόνος φτιάχνει δυνατούς χαρακτήρες
[Chorus]
Εδώ γεννιόμαστε και φεύγουμε μόνοι
Σ' αυτό το χώμα ο δυνατός επιβιώνει
Πάτα γερά και κοίταξε να ζήσεις
Αυτ' είν' η φωτιά μας και δεν θα σβήσει

Εδώ γεννιόμαστε και φεύγουμε μόνοι
Μη φοβάσαι το σκοτάδι δεν σκοτώνει
Αποδέξου το και κοίταξε να ζήσεις
Αυτ' είν' η φωτιά μας και δεν θα σβήσει