Ζούμε τις μέρες του χερατου καφέ με φθηνά εφέ
Ποιες πουτάνες κυβερνάνε μικρέ την χώρα του ποτε
Και εχω μυαλό αντιδραστικο απο τις μέρες των τσικο
Γραφω στο αστικο γιατι δεν θα δουμε ποτε μετρο
2310 βαζουμε μπροστα τον κωδικο
Η ελπιδα γεννιέται στον δρομο εγκλωβίζεται στο μπετο
Μα ο κοσμος μιλησε ειναι εκει μαζι φωτια στο μαγαζι
Φωναζουνε τους μπατσους και την πυροσβεστικη
Λιγο πολυ,αγιοι και αμαρτωλοι σαυτην την γη
Σαρκα και οστα,θεος και διαβολος στην χωρα που σε ωθει να σαι παρανομος
Ολα μεταβλητα μην στεκεσαι απραγος
Το μονο δεδομενο σαυτην την ζωη ειναι ο θανατος
Το αλανι εχει δακρυ στο ματι μεσα εχει μελανι
Και ποναει το ριμαδι η θλιψη του αφησε σημαδι
Κρατα γερα αδελφε να σαι σκληρο καρυδι
Κοιτα να μην σπασεις
Και αν σε ραγιζουν οι καταστασεις
Σιδερενια ειναι η καρδια μας
Το αιμα μας μελανι
Και οσο χτυπας το σιδερο
Τοσο γινεται ατσαλι
Η φωνη μας ηχος που απο το περιθώριο ξεπροβαλει
Ειμαστε ο ενας για τον αλλον γαμησε τι λενε οι αλλοι
Σε θυμαμαι ενα μουντο μεσημερι εκει με συνάντησες
Μου εσφιξες το χερι ειπες ευχαριστω και δακρισες
Δεν εκπροσωπω μονο την γειτονια μου
Γιατι καθε γειτονια εχει πλεον παιδια δικα μου