Donker haar, zwarte ogen
Je keek mij aan, onbewogen
Ik zei zacht, het is nu tijd om naar huis te gaan
Hand in hand, zonder woorden
Ik voelde mij zo verloren
Kon ik maar, voor heel even jouw hart verstaan
Waarom is de wereld, zo eenzaam en koud
Is op deze aarde, geen plaats meer voor jou
Na de strijd kwam de vrede
Soms heel kort, voor heel even
Want er was vaak een reden om door te gaan
Toch ben jij hier gekomen
Heel alleen, zonder dromen
En ik dacht, het is nu goed om naar huis te gaan
Waarom is de wereld, zo eenzaam en koud
Is op deze aadre geen plaats meer voor jou