Ήτανε άντρασ κι ήμουνα μια σταλιά
Φεγγαροσταλιά φεγγαροσταλιά
Τον αγαπούσα χρόνια από μακριά
Στη μικρή παλιά μασ γειτονιά

Μέσα στα μάτια τον κοιτούσα
Μιλούσα γελούσα
Για να μου ρίξει μια ματιά
Κι αυτόσ γέλαγε και προσπέρναγε

Κι είπα μια μέρα να τρέξω να του πω
Πωσ τον αγαπώ πωσ τον αγαπώ
Να μ' αγκαλιάσει κι όταν θα με φιλά
Ν' ανεβώ στον ουρανό ψηλά

Κι ένα βραδάκι θάρροσ βρήκα
Στο δρόμο του μπήκα
Και του'πα πωσ τον αγαπώ
Κι αυτόσ γέλασε και προσπέρασε

Ητανε άντρασ κι ήμουνα μια σταλιά
Φεγγαροσταλιά φεγγαροσταλιά
Δεν ξέρω που'ναι κι αν θα τον ξαναδώ
Να του πω ακόμα σ' αγαπώ