Han Olaf Daling han va ein harding
Han Petter Guling han va ein fuling
Denn toan treftes på fest ei jul
Han Daling full og'n Guling ful
Han Guling bynnt, fer han va vrangast skapt
Han Daling tent, fer han tent så kjapt
Dem slo samtidig hinann' på kjeften
Han Guling sneia'n, men han Daling treft'n

Guling rest sæ og slo med flaska
Og'n Daling kauka og hoill for taska
Fekk ti'n stol som'n tok og daska
Og treft'n Guling medt i maska
Han Petter Guling han tok eit bord
Og sendt på'n Daling og'n Daling fôr
Ut gjennom dæra og langt ni' trappa
Og'n Guling ætti mens at følket klappa

(Mellomspell)

Daling kom sæ og bynnt og kjem sæ
Og braut åv gelendret og slo omkring sæ
Guling gikk på med'n kniv han ha
Og stakk ætt' hæsj'n hans Daling da
Han Daling gaft idet han treft'n
Og kniven fôr dermed inni kjeften
Og'n Guling sleft'n og dermed taft'n
Son bynnt festen på tridagsaften
(Etterspell)