Gözlerimiz uçurtmanın
Kuyruğuna takılınca
Göz göze gelip gülümseriz o an
Sen ve ben anlarız ki özgürüz

Mumdan kanatlı bir adamın
Güneşe ulaşması kadar
Anlamlı bu dünya, biliriz
Sen ve ben şaşarız insanlara
"Anladım" sananlara

Yapraklar döküldükçe
Ve rüzgar süpürdükçe o yerleri
Anlayamazsınız

Sen ve ben biliriz ki
Doğmak ölmeye başlamaktır
Ve böyle oldukça
Söylenecek onca az şey var ki

Sen ve ben hep deriz ki
Tutku en büyük yanılgıdır
Ve böyle oldukça
Söylenecek onca az şey var ki

(Bırak beni, boğulayım)