[Texti fyrir "Systir minna auðmýktu bræðra"]

[Vísa 1]
Ég gekk inn á stað sem var fullur af fólki
Horfði á andlit sem runnu í eitt
Skynjun mín var sterkari en allur sá mótti
Sem fær flesta til að gera ekki neitt
Nóttin fór í það að við lékum okkur að morðum
Sem urðu lifandi ef sögð voru rétt
Sum þurftu hjálp en við sátum og horfðum
Spurðum aldrei: „Hvað rangt? Hvað er rétt?“

[Viðlag]
Systir minna auðmýktu bræðra
Opnaðu hlið þín í nótt
Systir minna auðmýktu bræðra
Opnaðu faðm þinn í nótt

[Vísa 2]
Ég spurði hana hvort hún væri hin eilífa æska
Sem allir blindir leituðu að?
Hvort hún vissi hvar orlög mín væri að finna?
Því fortíðina burtu ég gaf
Hún brosti og augun urðu dimm og þung
Sagði: „Ljúfurinn, ég er örlög þín
Nóttin mun þrá æskuna meðan æskan verður ung
En þú ert dæmdur til að vera skugginn minn“
[Viðlag]
Systir minna auðmýktu bræðra
Opnaðu hlið þín í nótt
Systir minna auðmýktu bræðra
Opnaðu faðm þinn í nótt