Ó borg, mín borg
Ég lofa ljóst þín stræti
Þín lágu hús og allt sem fyrir ber
Og þótt tárið oft minn vanga væti
Er von mín einatt, einatt bundin þér

Og hversu sem að aðrir í þig narta
Þig, eðla borg, sem forðum prýddir mig
Svo blítt, svo blítt sem barnsins unga hjarta
Er brjóst mitt fullt af minningum um þig

Um síð, um síð ég kem og krýp þér aumur
Og kyssi jafnvel hörðu strætin þín
Því af þér fæddist lífsmíns ljósi draumur
Eitt lítið barn og það var ástin mín