Alf Prøysen
Lille Vakre Anna
Lille vakre Anna om du vil
Høre meg med sjel og hjerte til
Jeg er øm og trogen, og til kjærlek mogen
Tycker om at vara gjev og gill
Minns du hur vi lekte alla da'r
Smekade varann som mor og far
Redde ler med handen, byggde hus i sanden
Ack, hur lett og lustigt livet var
Men den glada tiden snart forsvann
Jag fikk læra trøska og du spann
Du gikk vall i skogen og jag kjørde plogen
Mera sällan sågo vi varann
Men når sommer'n sto i blomsterkrans
Og når julen bjød oss opp till dans
Kunne vi få råkas, rodna, le o' språkas
Aldri någon større glеdje fanns
Lilla Anna snart flyr dagen bort
Livet har blott еn og den er kort
Liksom spån i strømmen, som en bild i drømmen
Hastar männskan till en bettre ort
Snälla Anna når Gud skapte dig
Tenkte han helt visst i nåd på mig
Kom att ja mig giva o' min maka bliva
Å, da blir det ljust på livets sti
I en liten stuga ska vi bo
Leva med varann i fred og ro
Læra barnen kjæra gud og kungen æra
Det skal bli så roligt kan du tro
Røde kinner, store øyne blå
Vakre hender, nette føtter små
Du er rund om armen, blommig full i barmen
Det skal bli nånting att titta på
Sist vi føljes åt til himmelen
Hvor vi treffer far og mor igjen
Vi blir åter unga, børja åter sjunga
Kjærleken er livets besta venn