Βρέθηκα μετά τον χωρισμό στο σταθμό, στο βαγόνι μου
Μια ζωή σε μια αποσκευή
Τα νεκρά όνειρά μου
Ξάφνου εκεί μες στο συνωστισμό
Μια φωνή τόσο γνώριμη
Μια φωνή που γίνεται κραυγή καθώς λέει το όνομά μου
Και το τρένο ξεκίνησε και εσύ πάλι μακριά μου

Κι ήθελα τόσα να σου πω
Πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω
Αχ να μπορούσα μια ζωή
Σε μια στιγμή να την αλλάξω
Κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι
Και μόλις είδα που δάκρυσες
Έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
Γιατί καρδιά μου άργησες

Τρέχουνε οι πόλεις κι οι σταθμοί
Μα εσύ πάντα πλάι μου
Βλέπω τη μορφή σου, μου μιλάς
Σαν βροχή σαν αέρας
Θέλω να κατέβω στην στροφή
Μα η φωνή μου σκορπίζεται
Θέλω να κατέβω στην στροφή
Δεν μ’ ακούει κανένας
Και το τρένο πια χάνεται
Σαν το φως μιας ημέρας
Κι ήθελα τόσα να σου πω
Πως σ’ αγαπώ να σου φωνάξω
Αχ να μπορούσα μια ζωή
Σε μια στιγμή να την αλλάξω
Κι έγραψα το σ’ αγαπώ στο τζάμι
Και μόλις είδα που δάκρυσες
Έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
Γιατί καρδιά μου άργησες