ใกล้หมดทางออก เริ่มจะถอดใจ
แม้จะไม่ไหว จะต้องไปต่อ
ลมหายใจอ่อน มันไม่ทั่วท้อง
ใจตะโกนร้อง จะพอได้ไหม

เหนื่อยกายเพียงใด
แต่หากใจเรานั้นไม่ยอม
จะไม่เป็นสอง ไม่เป็นรองผู้ใด

ต่อให้เวลาหยุดเดินและนิ่งไป
ต่อให้เส้นทาง ไกลเกินจะวิ่งไป
จะไม่สนใจ ต้องไปให้ถึง เส้นชัยนั้น

ต่อให้เวลาหยุดเดินและนิ่งไป
ต่อให้เส้นทาง ไกลเกินจะวิ่งไป
จะไม่สนใจ ต้องไปให้ถึง

ฝันอันยิ่งใหญ่ ท่องขึ้นใจฉัน
ความพ่ายแพ้นั้น
ไม่ใช่ฉันหรอก

กัดฟันวิ่งต่อ ต้องไม่ยอมแพ้
พอมันจบแล้ว ฉันต้องพอใจ

เหนื่อยกายเพียงใด
แต่หากใจเรานั้นไม่ยอม
จะไม่เป็นสอง ไม่เป็นรองผู้ใด
ต่อให้เวลาหยุดเดินและนิ่งไป
ต่อให้เส้นทาง ไกลเกินจะวิ่งไป
จะไม่สนใจ ต้องไปให้ถึง เส้นชัยนั้น

ต่อให้เวลาหยุดเดินและนิ่งไป
ต่อให้เส้นทาง ไกลเกินจะวิ่งไป
จะไม่สนใจ ต้องไปให้ถึง

ต่อให้เวลาหยุดเดินและนิ่งไป
ต่อให้เส้นทาง ไกลเกินจะวิ่งไป
จะไม่สนใจ ต้องไปให้ถึง เส้นชัยนั้น

ต่อให้เวลาหยุดเดินและนิ่งไป