[Verse 1: Ezhel]
Aç karnım doyar, beni besler her bi' hayal
Moruk İzmir’de boyoz yerim, Ankara’da ayaz
Böyle geçer hayat, inişler ve çıkışlar sakat
Gardı yüksek tut, olma sakın nakavt, fakat
Yürüyen merdivenin tersinden koşan çocuklardansan
Sakın hiçbir şeyden korkma
Yorulmak eğlendirir, eğlenmek yormaz
Özgürlük eylemlerindir, engeller çoksa
Yaparsın çok temizlik, bu dünya boş bi' pislik
Yine de delirmemelisin, bu yüzden kal'can optimistik (optimistik)
Kalmak için bulundurdum bol içimlik
Atmak için tüm üstünden büyük şehrin zombiliğini
Sokaklar leş, piç, havayı çek, piç
Gölgen bilе tehlikeyse, olmalısın Rеd Kit
Bir kahramandır terli her emekçi
Alın teri zor gelene kolay pezevenklik

[Verse 2: No. 1]
Kıyasla bak aynaya kim daha çok hasta
Satırla gitar çalıyor bir deli terasta
Doksanlarda hipster sakallı babamla
Fotoğrafımı parçaladım ellilik chivas’la
Yavaştan düşmek için adımlarım banktan
Kaldırımla ilişkimiz başlıyor ufaktan
Snapchat’te sırıtırken nabzınız kaç oktav
Ne Boktan Havalıydı Atılmak Sınıftan
Yanlışım tamamda neden tek doğrunuz buydu
Az yanan bi çakmak için 20 lira bozdur
Özellikle boktan özellikle siktir
Örnek olsun hayatımı özellikle siktim
Ölmeden bi kez bak ağlamaktan korkma
Kus ve biraz gülümse fotoğraftan kaçma
Burada tramvay yok gençliğim travma
Buna saçmalamak denir sonra öl ve hep rahat kal

[Verse 3: Anıl Piyancı]
Sanarsın kötülükler açık büfe, self servis
Tabağıma doldurmuşum teker teker her derdi
Sırtıma yükü alır, alnımdan terlerdim
Piyancı, son zamanlarda neden bu tembellik?
İnan ki, uzun zaman oldu, bi' cevap arıyordum
Fark ettim ki, sorunlardan her an kaçar oldum
Ve sonuçları düşünmeden hedef alıyordum
12’yi vurmuş olsam bile, düştü Anıl yorgun
O yüzden (bugün biraz içtim) affedersin, anne
Ama sakın korkma, kaybetmedim kendimi
Belki de, bugün yeterince sarf etmedim kendimi
Bahsetmedim her şeyi, çünkü hazmetmedim gerçeği (gerçeği)
Yine de bozmadım ben hadiseyi
Müzikle geçirmek isterim her saliseyi
İçinden geliyorsa, sohbet edip, sabaha kadar gel içelim
Dünya bir hapis değil (hapis değil)
[Verse 4: Şam]
Derin nefes al çünkü bu yolun başı
Elinde sonun, eninde sonunda bulacağın
Eşiğinde sonun
Peşimde sorunlar duracağı yok
Evim hep yolum
Benimle dolunay batacağı yok bunun
Zamanım doluyor
Durup düşün; hiç yolu yok
Güneş soluyo' her gün ölüm hiç yolu yok
Hayat yoruyo' beni, önüm hep dolu bok
Yitik duygularımı anılar koruyo'
Bugün yarına gidiyo'
Fakat düne hapsolmuşum ben
"Dünya" denen cehennemde her gün kahrolurken
Mahvolurken hayatlarımız
Mâl olur her günah bu paradoksa
Duygularım kaybolurken bıraktım direnmeyi
Tanrı'dan biraz mutluluk dilenmeyi
Anladım bu Dünya, benim cehennemim
Anladım bu Dünya, benim cehennemim
Yaşa cehennemi!

[Verse 5: Hidra]
Hangi yokluk avuçlarımı terletecek kadar güçlü?
Hangi boşluk bizi hüzünle terk edecek sabah gibi?
Bu sarhoşluk sanat gibi
Parmak uçlarımda gezinen ceset torbalarını gömdüm
İzlediniz salak gibi (Gibi)
Sokak çocuklarına barışı öğretin ve şarabı sevdirin
Ekşi biraz alışır öğrenir yazınca kainata gölge tek bi' karışı gölgemin
Fakat bu tedirginlik elimi kolumu bağlıyor bi' halat gibi
Bir cinayet mahallinde gizli tanık gibi
Alışkanlık gibi - gitse bile ismi kalır gibi
Biraz aşık olmak gibi, biraz nefret etmek gibi
Hayat benim gibi ölmek için beklemekte beni (Beni)
Bir kadının saçlarında hayat bulmak gibi
Artık emeklemek istedikçe hayat kundak gibi
Bazen korkulara yüz çevirip kanat çırpmak gibi
Bazen mide bulandırıcı kısaca hayat sıçmak gibi (Gibi)