[Στίχος 1]
Έχω χαρτογραφήσει τα ντουλάπια και τα συρτάρια
Εντοπίστηκαν τα λιγότερο περπατημένα σημεία στο πάτωμα
Χαίρομαι που είμαι σπίτι ασφαλής και ζεστός
Σαν σκιές από τα πόδια τους
Η περίεργη θεραπεία που εξαφανίζεται
Ήσυχα τρώγοντας ενώ κοιμούνται
Εδώ λοιπόν θα μεγαλώσω τα παιδιά μου
Αν μπορώ να βρω κάποιον για να ξεκινήσω μια οικογένεια με
Μέχρι τότε, θα ονειρεύομαι την ημέρα που οι αποδόσεις και τα άκρα μου ταιριάζουν
Θα ξυπνήσω, θα υπάρχει φαγητό στη σόμπα
Για πάντα και ποτέ δεν θέλω για περισσότερα

[Ρεφρέν]
Υπάρχει τυρί στο μεγάλο επέκεινα;
Φλούδες παρμεζάνας
Κρασί στο νερό, νύχτα από το ξημέρωμα
Η ζωή μικραίνει, τα δόντια μεγαλώνουν
Μην με προσέχεις και θα με πειράζει το δικό μου
Και το μυαλό μου δεν είναι ούτε μια μπουκιά μικρότερη ή μικρότερη από τη δική σου Ανήκω στο σωστό και στο λάθος;
Φύση, υποθέτω

[Στίχος 2]
Μια νύχτα, ένα φως έριξε μέσα από αυτό το μέρος
Οπότε τρέχω για κάλυψη, πάνω από κάτω, αφήνω τη φλούδα έξω στο πιάτο
Μικρή καρδιά που τρέχει και προσεύχεται, "Κάτι με κρατάει ασφαλή"
Νομίζω ότι είδε το πρόσωπό μου
Εντάξει, μια πεινασμένη μέρα δεν είναι τίποτα έρχεται τι μπορεί
Μετά όμως μπήκε ο χειμώνας μέσα για τρεις νύχτες
Με άφησε να τρίζω τα δόντια μου ανάμεσα στους τοίχους μου και να σφίγγω τα όνειρά μου. Κουλουριάστηκα, κράτησα το κεφάλι ψηλά και έβαλα τον αγώνα
Θα τα καταφέρω ξανά
Έχω ξανακάνει
Έλα, τώρα, τι είναι ένα ακόμη;
[Ρεφρέν]
Υπάρχει τυρί στο μεγάλο επέκεινα;
Φλούδες παρμεζάνας
Κρασί στο νερό, νύχτα από το ξημέρωμα
Η ζωή μικραίνει, τα δόντια μεγαλώνουν
Μην με προσέχεις και θα με πειράζει το δικό μου
Και το μυαλό μου δεν είναι ούτε μια μπουκιά μικρότερη ή μικρότερη από τη δική σου
Ανήκω στο σωστό και στο λάθος;
Φύση, υποθέτω

[Γέφυρα]
Η άνοιξη άνθισε ξανά στην κουζίνα
Έτσι σέρνομαι από τον τοίχο και στραβώνω
Είδε την ελπίδα στην εστία
Όπως ακριβώς το φανταζόμουν πάντα
Περισσότερο από ό, τι θα μπορούσα να φάω
Τα όνειρά μου έγιναν επιτέλους πραγματικότητα
Οι αγώνες μου είχαν αίσιο τέλος
Πρέπει να θέλουν να είναι φίλοι
Το στομάχι μου αρχίζει να γυρίζει
Με τη δίψα, γιατί πονάει;
Το μόνο επιδόρπιο μου σερβίρεται, σκάψτε μέσα

[Ρεφρέν]
Έτσι σκοντάφτω πίσω στο κρεβάτι
Κάτι δεν πάει καλά
Μάλλον θα πάω να ξεκουράσω το κεφάλι μου
Τώρα καθώς με ξάπλωσα για ύπνο
Δεν περιμένω όνειρα
Και όχι γλυκό αντίο σε μένα
Επίπεδη γραμμή στο πρωινό φως
Κρατήθηκα τόσο σφιχτά
Για τόσο καιρό, απλά δεν είναι σωστό
Ας αναστενάξω καθώς κλείνω τα μάτια μου
Ήταν μόνο αυτό;
Τι είναι για το καλύτερο;
[Ρεφρέν]
Υπάρχει τυρί στο μεγάλο επέκεινα;
Από τι είναι φτιαγμένο το φεγγάρι;
Συνάντησέ με εκεί αφού φύγω
Η ζωή μικραίνει, τα δόντια μεγαλώνουν
Μην με προσέχεις και θα με πειράζει το δικό μου
Και το μυαλό μου κρατούσε το ίδιο φως με αυτό στα μάτια σου

[Ούστρο]
Ανήκω στο σωστό και στο λάθος;
Πεθαίνει κανείς μόνος του; Και γιατί;
Δεν ξέρω
Αντίο, τόσο καιρό
Στα ποντίκια στα σπίτια
Φύση, υποθέτω
Φύση, υποθέτω
Φύση, υποθέτω