[Στίχος 1]
Όλη αυτή η αναταραχή δεν είχε προβλεφθεί
Συγγνώμη από την ενδοεπικοινωνία
Και νιώθω ανακουφισμένη που είχα αφήσει το δωμάτιό μου τακτοποιημένο
Θα με σκέφτονται ευγενικά όταν έρθουν για τα πράγματά μου

[Ρεφραίν 1]
Ποτέ δεν θα μάθουν πώς κοιτούσα το σκοτάδι σε εκείνο το δωμάτιο
Χωρίς σκέψεις, σαν καρχαρίας που μυρίζει αίμα
Κι ενώ τα όνειρά μου έκαναν μουσική μέσα στη νύχτα
Προσεκτικά, επρόκειτο να ζήσω

[Στίχος 2]
Δεν θα έφευγες μέχρι που αγαπήσαμε το πρωί
Είχες μάθει από τις ταινίες πώς πρέπει να είναι η αγάπη
Και θα έλεγες ότι με αγαπάς και θα με κοιτούσες στα μάτια
Ξέρω όμως ότι μέσα από τα δικά μου, κοιτούσες στα δικά σου

[Ρεφραίν 2]
Και ήξερες ότι η καμπάνα της ελευθερίας είναι αντίγραφο
Σιωπηλά στεγάζεται στους αρχικούς του τοίχους
Κι ενώ τα όνειρά του έπαιζαν μουσική τη νύχτα
Ήσυχα, του έλεγαν να πιστέυει

[Γέφυρα]
Πάντα ήθελα να πεθάνω καθαρή και όμορφη
Αλλά θα ήμουν πολύ απασχολημένη τις εργάσιμες μέρες
Οπότε νιώθω ανακούφιση που οι αναταράξεις δεν προβλεπόταν
Δεν θα μπορούσα να αλλάξω πάντως
[Outro]
Είμαι ανακουφισμένη που άφησα το δωμάτιό μου τακτοποιημένο
Αντίο