[Verse]
Το είδος μου έχει χάσει τον δρόμο του, το πνεύμα βράζει...
Οι άνθρωποι μισούνε τον εαυτό τους, ένας πόλεμος εγωισμών
21ος αιωνας: Κυνισμός και Περιφρόνηση
Ασέβεια της Γης, σωθικά γεμάτα τρέλα
Σύνορα, οδοφράγματα, διαδηλώσεις και κλαμπ
Ουρλιαχτά κι αιματοχυσίες, βόμβες που εκρήγνυνται
Πολιτική του φόβου, ανήθικη επιστήμη
Εξέγερση ενός ανθρώπου, αγορά από όπλα
Νέα τάξη πραγμάτων, συγχώνευση του τρόμου
Ο άνθρωπος είναι το πιο δολοφονικό ζώο
Το σύστημα βρομάει θάνατο, δολοφόνος της ζωής
Σκότωσε τη μνήμη για να σκοτώσει καλύτερα το μέλλον
Δισκέτες γεμίζουν το κεφάλι, η αίσθηση μας εξαπατά
Το τρίτο μάτι ανοιχτό γιατί ο εγκέφαλος μάς λέει ψέματα
Η ανθρώπινη ύπαρξη χάθηκε, ξέχασε τη δύναμή της
Ξέχασε το Φεγγάρι, τον Ήλιο και το άτομο
Αναστροφή των πόλων, προς το μίσος κατευθύνεται
Έχασε τη λογική για μια δικαιολογία που διαχωρίζει
Ο εγωισμός στο ρητό, μίζερη εποχή
Συλλογικό μίσος ενάντια σε εντοσθιακή οργή
Μία λάμψη στην καρδιά, ένα δάκρυ στο μάτι
Μία προσευχή στο κεφάλι, ένας παλιός πόνος
Μία ζωντανή μνησικακία εκεί όπου πεθαίνει η συγχώρεση
Όπου ακόμα και η Πίστη φοβάται, άντε, ας φεύγουμε
Νόμοι φτιαγμένοι για τον λαό κι οι βασιλιάδες τυραννούν
Αδελφότητες κι επιχειρήσεις στην κορυφή της πυραμίδας
Αυτό εγγυάται το αίμα ανάμεσα στα τανκς και τα ούζι
Αθώος σε έναν ουρανό στα χρώματα των εργοστασίων
Μία πένθιμη σιωπή, μία σφαίρα χαμένη
Ολόκληρη οικογένεια στα δάκρυα, ένα νεκρό παιδί
Πολιτοφυλακές του Κράτους, παραστρατιωτικοί
Εγκεφαλικές τρέλες, άνθρωποι ολόκληρης της Γης
Παραγκουπόλεις από μιζέρια στην είσοδο των μεγάρων
Κλεμμένη ελευθερία, συνώνυμο του γραφεικορατίας
Η ανθρωπότητα ανταλλαγμένη με μια απατηλή ζωή
Ανάμεσα στο στρες του πρωινού και το άγχος το βραδινού
Νευρώσεις γεμίζουν το κεφάλι, τα νεύρα σπασμένα
Χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο αρκετά συχνά διεφθαρμένο
Κι όταν η πόλη κοιμάται, φτάνει καμιά φορά
Ένας σιωπηλός θάνατος, ένας άστεγος στο κρύο
Φυλακή από τσιμέντο πίσω από τις παρωπίδες
Η μάχη είναι τόσο μακρινή για λίγο φως
Οι οικογένειες κατασπαράζονται κι οι πατεράδες γίνονται σπάνιοι
Τα παιδιά δεν γελάνε πια, χτίζουν προπύργια
Οι μητέρες αναλαμβάνουν τις ίδιες, ένας στους τρεις νέους στη φυλακή
Όλα αυτά τα σκατά είναι αληθινά, άρα ακόμα θα πολεμήσουμε
Είναι το κακό ταξίδι που μας τρώει τα εντόσθια
Ένα μπουκάλι βότκα, κάποια γραμμάρια χόρτο
Κάποιοι δεν επιστρέφουν, η σύγκρουση είναι βίαιη
Βουπρενορφίνη με ένεση σε μια λακκούβα αίματος
Παιδιά που χτυπιούνται, ένας κόβει με μαχαίρι αρκετούς
Δεν είναι πια στην παράγκα που τα παιδιά επιστρέφουν νωρίς
Μαθαίνουν το τέχνασμα σε ένα ποτήρι θυμού
Μορφοποίηση του δρόμου, σχολική μορφοποίηση
Έχει ο καθένας τη δισκέτα του όταν οι κόσμοι συναντιούνται
Είναι το σοκ των πολιτισμών, να βλέπεις το μίσος της ντροπής
Τα σύνορα είναι εκεί, στα κεφάλια μας και στη ζέστη
Τα πιο σκληρά σπάνε γρήγορα, είναι ο νόμος του καλαμιού
Όχι, τίποτα δεν είναι ρόδινο εδώ, η συννεφιά παραμένει
Στις μελανιασμένες καρδιές, που λίγο-λίγο πεθαίνουν
Μην κλαις, αδερφή μου, επειδή μεταφέρεις τον κόσμο
Ευγενής είναι η καρδιά σου, πίστεψε σε εσένα και ξανανέβα
Μην ακούς τους μπάσταρδους που θα ήθελαν να σε δουν λυπημένη
Ακόμα και η μητέρα-Γη είναι άρρωστη, αλλά η μητέρα-Γη αντέχει
Ο Άνθρωπος έφτιαξε τον κόσμο του, μαθητευόμενος δημιουργός
Που χάλασε τα πάντα, αιμοσταγές θήραμα
Η Βαβυλώνα είναι πολύ μεγάλη αλλά δεν είναι τίποτα στο βάθος
Από έναν τιποτένιο μασκαρά στο άρωμα των ψευδαισθήσεων
Δάσκαλος των ευκολόπιστων και αφελών πνευμάτων μας
Τεράστια συσκευασία εκεί όπου τα νεύρα είναι ζωντανά
Στο περιθώριο είναι η οργή, έπαλξη των καταδίκων
Μαζί, είμαστε ο Κόσμος και το σύστημα δεν είναι τίποτα!
Έχε συνείδηση, αδερφέ μου, μείνε κοντά στην καρδιά σου
Υποπτεύσου τον δολοφονικό και ψευδές σύστημα
Απομακρύνσου από το μίσος που μας πετά όλους στα χέρια
Ανθρώπινη ανθρωπότητα, μόνο η Αγάπη θα μας σώσει
Άκου τη σιωπή όταν η ψυχή σου είναι εν ειρήνη
Το φως βρίσκεται εδώ,το φως έχει μπει
Αλήθεια σε εμάς τους ίδιους, καρπός της δημιουργίας
Μην ξεχνάς την ιστορία σου, μην ξεχνάς την αποστολή σου
Η τελευταία γενιά μπορεί να τα αλλάξει όλα
Η ζωή είναι με εμάς, μη φοβάσαι τον κίνδυνο
Λοιπόν, ας υψώσουμε τις φωνές μας για να μην ξεχνάμε πια
Τέλος της σκόνης των αστεριών,τι περιμένεις για να λάμψεις;
Όλοι οι αδερφοί και οι αδερφές,σχηματίζουν την αλυσίδα
Επειδή δεν είμαστε μόνο ένας,διαχωρισμένοι στη σάρκα
Ξαναβρίσκουμε τη χαρά,την αλληλοβοήθεια,που μας εξυψώνει
Μια λάμψη αρκεί για να κάνει να λιώσουν τα σκοτάδια
Ασθμαίνει αυτός ο καιρός, μία μυρωδιά δυσφορίας
Το τέλος το νιώθουν, το τέρας κάνει βουντού στο πλήθος
Τα σύμβολα αντιστρέφονται, μπερδεύονται στις κηδείες
Το αστέρι που έκανε το δρόμο να γυρίζει προσεγγίζει τον ουρανό μας
Γη σε αγωνία, δυσφορία στην τιμή
Τρέλα, συκοφαντία, λίγη καρδιά στην καλή ώρα
Άγνοια της ευτυχίας, της μαγείας της ζωής
Σοκαρισμένοι από την τιμή και διαμορφωμένοι στην επιβίωση
Η εποχή, η χειρότερη, ένα μέρος από συνέπειες
Το καλό, το κακό, σήμερα διάλεξε την πλευρά σου
Η ανθρώπινη ύπαρξη χάθηκε, υπερβολικά κεντραρισμένη στο έχειν
Τα αστέρια κάνουν σύσκεψη για να μας οδηγούν στην οδό
Σκαλιστά πλέγματα ξεπερνούν το φως
Έχε εμπιστοσύνη στη ζωή, στη δύναμη των ονείρων σου
Όλοι έναν άγγελο στον ώμο, παρών άμα τον ψάξεις
Όταν η καρδιά δεν κάνει χωρίς το πνεύμα και τη χειρονομία
Η μεγάλη μέρα προετοιμάζεται, δε βλέπεις τα σημάδια;
Ο θάνατος δεν υπάρχει, είναι απλώς το τέλος ενός κύκλου
Αυτό το τέλος σχεδιάζεται, η ανθρώπινη ύπαρξη αποδεκατίζεται
Η ελπίδα του ινδικού, οι Πλειάδες μας σχεδιάζουν
Σήκωσε το κεφάλι σου και κατάλαβε, νιώσε τη δύναμη στην ύπαρξή σου
Ξεπέρασε τη Βαβυλώνα, διασαφήνισε το μυστήριο
Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη, ο Ουρανός σου δίνει την ευλογία του
Παιδί του Πέμπτου Ήλιου, διάβασε ανάμεσα στις γραμμές
[Spoken Outro]
Διάβασε ανάμεσα στις γραμμές
Παιδί του Πέμπτου Ήλιου
Ο Ήλιος είναι μέσα σου
Κάνει να λάμψει το εσωτερικό σου φως
Για να φωτίσει το χάος του κόσμου τους
Επειδή δεν είμαστε εκεί από τύχη
Οι Πλειάδες μας σχεδιάζουν
Σήκωσε το κεφάλι σου
Διάβασε ανάμεσα στις γραμμές
Η Ζωή είναι μεγάλη σαν την καρδιά σου
Ανυπακοή
Η αλήθεια είναι μέσα μας
Επειδή η λύση είναι μέσα μας
Γιατί η ζωή είναι μέσα μας