[مقدمه]
دَنی و دارا
دمتون گرم
آه
[هم خوان]
شقایق می دونه
که فقط شقایق می مونه
شقایق می دونه
که فقط شقایق می مونه
شقایق می دونه
که فقط شقایق می مونه
شقایق می دونه، ای
[قسمت ۱]
شقایق می دونه من چی کشیدم (چی کشیدم)
من کی ام، توی سرم چی به چی هست (چی به چی)
شقایق می دونه دلم پیش کی هست
فقط شقایق می دونه، دیگه هیچکس (هیچکی)
شقایق می مونه وقتی همه میرن (همه میرن)
شقایق می دونه من از همه سیرم (همه سیرم)
شقایق می خونه غم تهِ دیده م و
انگار‌شقایق فرشته است و همه دیون، آه (هو)
شقایق اون گل همیشه زیباست، آره
زندگی کنارته وقتی که اینجاست، آره
نگاهم به نگاهش همیشه نیاز داره
وقتی که میاد با خودش هرچی که می خوام داره
مغروره، مثل پدرشه
دلش سبزه مثل چشای مادرشه
شقایق فرشته نی، بهترشه
معرفت یه جاده است و شقایق آخرشه
[هم خوان]
شقایق می دونه
(شقایق می دونه)
که فقط شقایق می مونه
(شقایق می مونه)
شقایق می دونه
که فقط شقایق می مونه
(می مونه می مونه)
شقایق می دونه
(می دونم می مونه)
که فقط شقایق می مونه
(شقایق می مونه)
شقایق می دونه (آه)
[قسمت ۲]
شقایق کنار من تا بوده هستش
رویاست وصالش، کابوسه ترکش
شقایق عاشق ترین گل دنیاست
شهر مست می کنه با بوی عطرش
سختی کشیده مثل مردمشه (مردمشه)
غصه تو سینه ش حبس شده هی (حبس شده)
ولی از غصه ها حرف نمی زنه (نمی زنه)
فداکاری هنر چندمشه؟ آه
باهوشه، می دونه فریبشونه
بدجوری بریده از خاک غریب خونه
اون یه خاطره س که تو ذهن من همیشه خوبه
نمی ذاره هیچ جا ازش هیچ وقت بدی بمونه
هرچی خبر خوبه اون تنها قاصدش بود
براش جونم و می دادم اگه قابلش بود (اگه)
شقایق امّا گل هر دشتی نبود
این اون شقایقه که باغبون عاشقش بود
[قلاب]
شقایق بهترین حسه پیشم
اگه پیشم نباشه تو ذهنه بی شک
شقایق اون گل همیشه عاشق
که تا وقتی هست باید زندگی کرد
شقایق همیشه برا منه
نمیاد روزی که ندارمش
من اون شاعر مریض مسافر و
شقایق بهترین ترانمه
[هم خوان]
شقایق می دونه
(شقایق می دونه)
که فقط شقایق می مونه
(شقایق می مونه)
شقایق می دونه
که فقط شقایق می مونه
(می مونه می مونه)
شقایق می دونه
(می دونم می مونه)
که فقط شقایق می مونه
شقایق می دونه
شقایق می دونه
(شقایق می دونه)
که فقط شقایق می مونه
(شقایق می مونه)
شقایق می دونه
که فقط شقایق می مونه
(می مونه می مونه)
شقایق می دونه
(می دونم می مونه)
که فقط شقایق می مونه
شقایق می دونه
