Yorulmuşsun, terk edilmişsin de
Üstüne elinden tutan yok
Sıkıntı yok

Aldatılmışsın, sevdin sanarken
Kaçırmış son treni de koşmaz
Kaybetse de ne fark eder?

Bu adam fezadan
Ona koymaz, ona koymaz
İki cennet arasında yaşıyorsa

Yıkık dökük, ıslak avuçlarınla
Düşüyor gibi durur ayakta, sıkıntı yok

Çok yalnızmış
Pek kararlıymış
Başı yerde, yüzünde ay var
Yalanım varsa kahret beni

Bu adam fezadan
Anlamazsın, anlamazlar
Üstü yara, güller açmış her yanında
Güler, oynar; ağlamazdı, ağlamaz
Bu adam fezadan
Fezada
O bilir bir şey
Ne o, kim bilir
Vurdu mu güler
Hoş gibi gelir
O olur gibi
Kimse bilmiyor
Kimse bilmedi