[Verse 1: F.HERO]
กระบี่ว่าคมแค่ไหนไยตัดความรักไม่ยักกะขาด
สำเร็จคัมภีร์ปราบมารแต่มารในใจไยยิ่งผงาด
บูรพาไม่แพ้ไยแพ้เพลิงพิศวาส
มหาเวทย์ดูดดาวไยมิอาจดูดกลืนความพยาบาท
แสงแดดสาดมามองด้วยตาเปล่าก็หรี่เท่ากัน
มีดสั้น ดาบ ทวน จะใช้ยาพิษ กระบี่ เกาทัณฑ์
มันตายเพราะอาวุธใด พอท่านแก่ไปก็ตายเหมือนมัน
หาได้มีใครจะอยู่ค้ำฟ้า ยาจก เศรษฐี หรือจอมราชันย์
และเพราะฉะนั้นข้าเห็นว่า
ไยต้องแก่งแย่งกันทั้งปี เมื่อชีวิตนั้นสั้นลงทุกนาที
ยุทธภพได้แต่ฆ่า ได้แต่ฟัน ได้แต่แย่ง ได้แต่ชิง ได้แต่ต่อย ได้แต่ตี
บารมีมากไปไยเหมือนแบกสัมภาระแล้วเดินทางไกล
ปล่อยวางมายาลงเถิดสหาย แล้วใช้มือคู่นั้นยกจอกเมรัย

[Pre-Chorus]
แม้เป็นเหิงซานหรือพรรคตะวันจันทรา
บู๊ตึ้ง สกุลถัง สราญรมย์ ขอเชิญมา
หานซาน เส้าหลินเสาหลัก ง๊อไบ้ เบญจพิษเชิญสมัคร
สหายมาร่วมออนไลน์กระบี่เย้ยยุทธจักร

[Chorus: Nui The Peachband]
สิ้นแสงตะวัน ผุดพลันแสงจันทรา
นี่แหละหนา ร่ำสุราและยิ้มเย้ยในที
โลกไม่จีรัง ปล่อยวางเสียชีวี
ดั่งนทีที่ไหลมาแล้วก็ไหลไป
[Verse 2: F.HERO]
และข้าขอยิ้มเยาะเย้ยให้ความปะปน
ในขาวมีดำ ในดำมีขาวทุกตัวคน
แม้เป็นพรรคมารก็อาจมีดีในดวงกมล
ชั่วช้าสามานย์อาจอยู่ในใจของวิญญูชน
เบื้องบนได้ลิขิตไว้ก็ล้วนแต่เป็นวาสนา
ไยยึดมั่นถือมั่นให้จริงจังกันนักหนา
กาลเวลาอันยาวนาน ผุกร่อนกระทั่งหินผา
หามีสิ่งใดในโลกจีรัง ชื่อเสียง ลาภ ยศ ศรีษะ แขน ขา
ล้วนแตกดับสูญเป็นธุลี
ใครกันจะค้ำปฐพี เมื่อชีวิตนั้นต้องตายทุกชีวี
ขอยกจอกให้ความไม่แท้ ความไม่แน่ ความไม่นอน ไม่อาทรความไม่มี
วัว ควายตายไปเหลือเขาหนัง คนตายเหลืออะไรเมื่อถูกฝัง
เหลือเพียงชื่อทิ้งไว้เบื้องหลัง แล้วจะแบกอะไรให้เมื่อยแผ่นหลัง

[Pre-Chorus]
แม้เป็นเหิงซานหรือพรรคตะวันจันทรา
บู๊ตึ้ง สกุลถัง สราญรมย์ ขอเชิญมา
หานซาน เส้าหลินเสาหลัก ง๊อไบ้ เบญจพิษเชิญสมัคร
สหายมาร่วมออนไลน์กระบี่เย้ยยุทธจักร

[Chorus: Nui The Peachband]
สิ้นแสงตะวัน ผุดพลันแสงจันทรา
นี่แหละหนา ร่ำสุราและยิ้มเย้ยในที
โลกไม่จีรัง ปล่อยวางเสียชีวี
ดั่งนทีที่ไหลมาแล้วก็ไหลไป
[Bridge: Nui The Peachband]
ไม่มีสิ่งไหนยั่งยืน ตราบจน ชั่วกาลนาน
กี่รบ กี่รัก ที่เคยผ่านมาก็ผ่านเลยไป
ท่ามกลางหุบผา หัวใจ ลิ่วลม ดุจดั่งใบไผ่
ปล่อยมันล่องลอยอย่างไร้จุดหมายตามลิขิตฟ้า

[Chorus: Nui The Peachband]
สิ้นแสงตะวัน ผุดพลันแสงจันทรา
นี่แหละหนา ร่ำสุราและยิ้มเย้ยในที
โลกไม่จีรัง ปล่อยวางเสียชีวี
ดั่งนทีที่ไหลมาแล้วก็ไหลไป