{آلبوم گوزن | متن آهنگ «بی‌راهه» از علی سورنا}

بی‌راهه نی طرف راه
زخم شرر ما می‌زنه به شرفت آروم باش
طعم خطر تاریخه توی قلم ما
نه تو نیستی طرف حساب
زدم به پام زخم کمر راه رو
طناب اتصال‌مون نالید تو خلع دار
تو خفا پیچید دور کمر ماری
که با ولع تموم میشد ولع ما
طلب قدرت شد ثمر راه‌مون
می‌خوایم همو بدریم
حالا یکی غلطه یکی طلبه
رسیدن به شرفه
تف تو قلم خامی که وسط کویر میده خبر باغ
همون بهتره ادب لال
کاش کش می‌اومدی تو جات عوض جاکشی
بگو زخم هنر رو نبره کاسبی
ما تیزی می‌ساختیم از قلم داغ
واقعیتم اینه که نرمه آینده‌ام
هستم تا ته تو خطر خاک
با این امکان کم که نرم بگا
وَرم پرچمای قدرت رو بکشید محکم به دهن شانس
جغرافیا؛ پرسیدم اون‌جا کجاست؟
یه قطار چسبیده بود واگناش
تو گفتی عطش، تو رو تو آرزوت جا گذاشت
شوالیه اسبشو کنار رود جا گذاشت
یه ناکامی عقب کام
سارا له شد تو جنگ طبقه‌ها
یه لیوان تراژدی رفت اللحساب پایین
از گلوهامون، تپشای نفس داس زایید
ترکای خونه‌های شهرک ما رو
مرگ همیشه خبر داغ بود
باشه علی نبره یاد
نگاهت همینو می‌گفت توی روز دفن
رفته حالا علی از زخم پاها
تا قتل سارا قبل مرگش
حماسه‌ی نظم آواز بردگی
از بیخ و بن غلطه ساز مامان
خونه چاک برداشت با دهن باز
من ترک نکردم فقط زدم به چاک
نامه‌ها رو می‌خوندم عقب تاریخ
هیچ فرمولی ندیدم که نبره باد
گل می‌باخت به دغل خار
همیشه خدمت نصیب خدمه‌هاست
گفتم فکر کردی رویا بی‌مرگه؟
صدف بدون مروارید سنگه
بپذیر مامان مروارید مرگه
تو بی‌رحم گفتی دنیا بی‌رحمه
...دنیا بی‌رحمه
پخش شدن گل‌ها بی‌چتر
تو سقوط شال سرخابی رنگت
اما باز؛ نفس کشیدی ویرونی‌ات رو
صورتت همون زن دیروز می‌شد
که با دندون کشیدی زخم شرف
تموم غمت نیرو می‌شد
هزار بار زد واقعه ما رو
ما بلند می‌شیم بار هزارم
هنر ما چیزی غیر این نبود
که بفهمیم کی می‌چرخونه سایه‌ی ما رو
می‌کشیم به چهار پایه هجا رو
که شعر بکنیم بارش دار رو
بیا بیرون از قاب زوال
کدوم صائقه زد خانه‌ی مارو؟