[آلبوم آوار / متن آهنگ "مجنون شهر" از علی سورنا]

[قسمت اول]
بگو راست، بگو چپ
بگو داغ، بگو سرد
بگو شاد، بگو تلخ
بگو باد، بگو برف
بگو لات، بگو رد
بگو این دیوونه‌س
بگو دید به چی زد
بگو میخ، بگو نعل
بگو بیاد پایین تر
پایین، پایین، پایین تر
بگو بیاد پایین ت
پایین از پایین شهر
دلم میخواست روز بود
همه چی دروغ بود
دود نبود
دوست، جای دود بود
منم دلم میخواست
ننم با، بابام با
هم خوب کنن تا
منم شاد باشم
منم دلم میخواست
صبح از خواب پاشم
بدون فکر به دعوای شب
شرط می‌بندم
حرفای تو
حرفای منو
لب‌های تو لب‌های من و
شب‌های تو و شب‌های من
پُر فرقن
منم دلم میخواست
منم دلم میخواست
دون کسی‌و نگیره
کبوترم بیاد
منم دلم میخواست
شکستن شکسته بود
علف نبود، سبزه بود
عرق نبود، قهوه بود
نبود، نگرد، نیست نه
نموند ازم هیچ نه
توی اوج لذتم
عروسکم می‌شکست
آسمون و دیدم
وقتی از زمین زدم من
خستم، قسم به پست ترین قسم
از کثافتم با خبرم
همینم که هستم
حتما تو بهترین
منم بدترین بدم، نه
با اعصابم می‌جنگم
از این سگ دونیم می‌ترسم
می‌خوام بکنم، برم
با افکارم می‌جنگم
خیال نکن تو شهر من
حلوا دم می‌کردن
حواسم نبود
حتی تا شلوارم می‌کَندن
با دستام می‌ساختم راه لعنتی رو
با حسرت می‌ساختم
مسیرو می‌رفتم
هر چکی رو خوردم
صدام در نیومد
تا زنده‌ام هستم
تا هستم، هیپ هاپ هست
[پل]
م مثل مرگ معرفت مَردم
مُردن مرام و
مورفین و مَرد مست الکل
ج جرم، جنایت
جنگ، جنگ، جراحت
اوج جنون، جسارت
جوون، جنم یعنی حبس
نون، نون
نون توی سفره نبود
کور خوند اون که
میگفت میشه تموم
و، وهم
و، وحشیانه ترین برخورد
و، ولی، اما
اگر به این مردم
ن، ننه قبه‌های نو پوش
تظاهر به دلسوزی
به کهنه پوشا
ش، شروع یه شب تو شهر
که گند زد
به نفس کل روزات
ه، هنوز یه حرکتی هست
ه، هیپ هاپ و یه هفت خطی هست
ر، راه رفته
راه مونده بازم
من هنوزم تو این زمین
کار مونده دارم
مجنون شهر یعنی خوده من
مدیون رپ، یعنی خوده من
چیزی جز اینایی که میگم، ندیدم
تو اینجوری نباش
ولی من همینم
[قسمت دوم]
راه من قشنگ نیس
تو رد پام نباش
ازم یه قهرمان نساز
نگو کی شمرده
موزاییکای کف راهو
کی جیره خوری برده
کی از غصه دق می‌کرده
کی چه گوهی خورده
خوب نگاه کن
دیگه بارون نمی‌یاد
دلم داغه ولی دارو نمی‌خوام
دنیا امون نمی‌داد
آروم نمی‌ذاشت
فقط بلد بود
کون وارونه می‌داد
درست یاد نگرفتم
ادب رو داشته باشم، اما
مطمئنم واسه ی تو
خیلی خوبن حرفام
اینجا خوشحالم
از این که لات بار اومدم
این حرومیا
همشون شاکین از حرفام
تا ته‌شون رو دیدم
از کلفت تا ساده‌شون
پیر و حروم زاده‌شون
از نر تا ماده‌شون
می‌خورن، می‌خوابن
می‌خوابن، می‌خورن واسشون
برج می‌کنن می‌سازن
می‌سازن می‌کنن واسشون
می‌کنن می‌کنن، می‌خونم ازشون
هر اتفاقی که باعث حضور دردمه
کثافت صدای من
کثافت شهرمه
مهم نیست بردن
مهم نیست بهترین شدن
بدون جرات
مهم نیست فرصت
مهم نیست هر روز
زیادتر شدن عقده‌ات
توی حس قدرت
مهم نیست دشمن
[قسمت پایانی]
بهم بگو راست، بگو چپ
بگو داغ، بگو سرد
بگو شاد، بگو تلخ
بگو باد، بگو برف
بگو لات، بگو رد
بگو این دیوونه‌ست
واسه‌ی من
مهم نیست گفته‌ت