[Verse 1]
Δε μεγάλωσα απότομα, άπλα μικρός δεν υπήρξα ποτέ
Ήμουν μοβ παιδί
Ο άντρας που είμαι, κόκκινο και μπλε
Είμαι μοβ παιδί
Η ποίηση ανάγκη
Πολλές φορές σκέφτομαι το θάνατο όταν χαράζει
Γι' αυτό όταν με ρωτάνε τι κάνω, δεν απαντάω "καλά"
Απαντάω "με νοιάζει"
Η ψυχή μου δε βρήκε ακόμα ένα μέρος να χωράει
Τόση ποίηση στον κόσμο για το νεκρό που κυβερνάει
Νιώθω ξένος όταν κάποιος μου μιλάει
Οπότε σκέψου πόσο πονάει όταν κάποιος λέει πως μ’ αγαπάει

[Chorus]
Βρίσκεις το ιδανικό όταν δεν είσαι ιδανικά
Είναι ακόμα ιδανικό; πού είσαι πιο κοντά;

[Verse 2]
Οι νίκες γίναν σπίτια να προστατευτώ απ' την άγνοια
Η αγάπη για την οικογένεια βιολογίας κατάλοιπα
Γι' αυτό πιστεύω ό,τι αν κάτι κατάφερα
Ήταν ν’ αγαπήσω κάτι τόσο που εγώ δεν το διάλεξα
Ήμουν καλλιτέχνης πριν η τέχνη με βρει
Νικητής πριν κάποιος μ' ανταγωνιστεί
Ποιητής πριν κάτι δικό μου χαθεί
Ήμουν εξωγήινος πριν το μυαλό αυτό στη Γη μελετηθεί
[Chorus]
Βρίσκεις το ιδανικό όταν δεν είσαι ιδανικά
Είναι ακόμα ιδανικό; πού είσαι πιο κοντά;

[Post-Chorus]
Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος που ήθελε να μιλήσει
Γι' αυτό ρώτα μια φορά την καρδιά μου τι έχει τραβήξει
Ο χρόνος που έχουμε μαζί πολύτιμος
Θα πω στον πρώτο που θα με γνωρίσει
Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος που ήθελε να μιλήσει
Γι' αυτό ρώτα μια φορά την καρδιά μου τι έχει τραβήξει
Ο χρόνος που έχουμε μαζί πολύτιμος
Θα πω στον πρώτο που θα με γνωρίσει
Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος που ήθελε να μιλήσει
Γι' αυτό ρώτα μια φορά την καρδιά μου τι έχει τραβήξει
Ο χρόνος που έχουμε μαζί πολύτιμος
Θα πω στον πρώτο που θα με γνωρίσει

[Outro]
Τρίτη θέση δεν υπάρχει
Ο δεύτερος είν' ο πρώτος που χάνει
Αν ό,τι ακουμπάς γίνεται χρυσάφι
Μην ακουμπάς το διαμάντι