[Ιntro: Γέροντας]
A
Είναι γέροντας, ΠαιΦαν
Chemical
Ρα

[Verse 1: Γέροντας]
Έχουν χαθεί για τα καλά τα λογικά μου
Το τελευταίο καιρό δεν πηγαίνω με τα καλά μου
Λίγοι αυτοί που νιώθουν, πιο λίγοι είναι κοντά μου
Ο σκύλος μου γνωρίζει όλα τα προβλήματά μου
Ωρίμασαν τριγύρω όλα, μεγαλώσαμε
Την καθημερινότητά μας πλήρως, τη μπουκώσαμε
Χάθηκαν τα αισθήματά μας σε οθόνες
Ακόμα αποτοπος μερικά απ' αυτά σωθήκανε
Γίναμε άντρες, δεν υπάρχουνε φίλοι
Αρνούμαι να συμβιβαστώ με ό,τι σας καταπίνει
Δε γράφω για την ηθική, στα αρχίδια μου και κύριοι
Μα ξέρω ποιοι μαχαίρωσαν πισωπλάτα το Billy (Ρα)
Εγωισμό δεν παράγω γιατί κατάλαβα
Λύπη σε γεμίζει με εμφανή ψυχή, καταμβατα
Γράφω για ανακαλύψω πάνω μου σημάδια
Το ό,τι ζω ακόμα το χρωστάω σε δύο μάτια
Αναγεννήθηκα από την έκτη μέρα
Δεν πέθανα ακόμα και ας μου έκοψαν τη φτέρνα
Κατάλληλοι για χειρουργείο, έχουμε πένα
Με σπασμένες ασπίδες και δόρατα τεντωμένα
[Verse 2: PaiFan]
Ααααα
Γυρνάμε πάνω από τη γη
Οι καλύτερη μου φίλοι είναι οι χειρότεροι μου εχθροί
Η καλύτερη μου πτώση στο χάος σου δεν αρκεί
Είπα πως θα Crushάρουμε ακόμα και νεκροί (νεκροιιιι)
Δώσ' μου το χέρι σου κούκλα
Συναισθήματά σου 'πα και έτσι εμπλέξες τα μπούτια σου
Αρκεί μια λούπα και ένα φαρμάκι στη κούπα
Πεδο μη σε σκοτωσω ακομα μα μενω διπλα σου
Ακομα σαν δεκαπενταχρονος
Γυρνώ το τι θα κάνω στο μέλλον μου
Βγαίνω άκυρος
Στίχος δηλητήριο, εικόνες, μαρτύριο
Μπαίνω στην κόλλαση με Πλας το διαβατήριο
Χαμένος ουρανός, βλέπουμε χωρίς φώς
Μην έχεις ψυχολογικά που χώνεις σαν χαζός
Ο κόσμος δεν σ' ανήκει ακόμα κι αν είναι μικρός
Σκέψεις που δε χώρεσανε στο μυαλό του καθενός
Φάντασμα, όλα παγωμένα
Δε με πήρε ο Χάρος και κατέληξα με σένα
Στο τέλος μόνος θα βρεθώ σε ματωμένη αρένα
Με σπασμένες ασπίδες και δόρατα τεντωμένα!