Show me the way to the next wishkey bar…

Πάω μπροστά με το ρυθμό όχι με το παρακαλετό
Αυτό που έχω δίνω, αυτό που είμαι είναι αρκετό
Δες με να ξερνάω το στιχουργικό εμετό Zoro & Buzz επιθετικό δίδυμο
Μέσι – Ετό
Απαιτώ τα δικαιώματά μου όπως οι Ρώσοι την Κριμαία
Με τη μουσική έχουμε γίνει σιαμαία
Γάμησε τη καύ' τη τη σημαία και τα νέα
Όπως και τη καινούρια δημόσια κεραία
Δε θα ρθει ο Batman Τη ζαχαρένια του δε χαλάει
Ναι Σαν το Πακμαν το χιπχοπ που σε κυνηγάει
Ή σαν το Ζλαταν, κωλόπαιδο που συνεχώς μιλάει
Δε ξέρω αν στα παν, η μόδα της αλήθειας που τους κατουράει
Ούτε λαλιά ούτ' ακρόαση απ’ τα ζώα
Έχω τόσα νεύρα που δε με σώζει ούτε η Γκοα
Εξηγημένοι είν’ οι ριγμένοι, οι φτασμένοι είναι ξεπουλημένοι ενωμένοι σε 16 μπάρες χωρισμένοι
Δείξε μου το δρόμο για το επόμενο μπαρ, είμαι ικανός απ’ τη δίψα μου να φτάσω στο Κατάρ
Ελέγχουν την ταχύτητα οι μπάτσοι με ραντάρ, θα τους αντιμετωπίσω σαν τον Pablo Escobar
Γάμα τ’ αλκοτέστ 1-2 τεστ τρίζουν στα ηχεία σου Zoro & Buzz μαλάκα
Η πρώτη επαφή με την κουλτούρα του χιπ χοπ, όταν τυχαία τη φορτώσαμε στο δρόμο με οτοστόπ
Οι επιγραφές δε φέγγουν πια απ’ τα μοτέρ κάποιοι λένε πως την κάναν άλογα απ’ το καρουζέλ
Ο μύλος κόλλησε και δε γυρνάει σβούρα στοιχειωμένο λούνα παρκ μοιάζει ο νους μου από τη σούρα
Προσπάθησα μαζί σου για να γίνω γκολ όμως σεξ χωρίς συναίσθημα μπύρα χωρίς αλκοόλ
Αποστειρωμένος έρωτας πλυμένος με detol και όταν μου λες πως μ’ αγαπάς σου απαντάω lol
Show me the way to the next wishkey bar…

Γράφω το σκέφτομαι και γράφω του ενήλικα
Βλέπω Ανήλικα Να Ψάχνουν Υλικά αγάθα αβοήθητα
Και αντίθετα γυναίκες να παντρεύονται για επίθετα λυπήθηκα τσιμπήθηκα νόμιζα πως κοιμήθηκα
Γύρω μου ο κόσμος προσκυνά αφέντες τσαρλατάνους
Λένε πως φτάσανε ψηλά τους βλέπω ακόμα νάνους
Άνεμος απ’ την Αφρική φέρνει και πάλι σκόνη
Σέρνει μαζί πολιτισμούς που η δύση τους σκοτώνει
Αυτοί που υποτιμάς με μας αφού όπου φτύνεις προσκυνάς απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη χτίζω τ’ άσυλό μας
Ζούμε απ’ το λάδι της ελιάς και αφού τη γη καταπατάς κόβεις τις ρίζες της επόμενης γενιάς
Γιατί η σοδειά μας βγήκε σκάρτη μη ρωτάς
Αφού δε σκάψαμε το χώμα ο καρπός να πάρει πάνω του
Ρίξαμε λίπασμα φονιά κάψαμε δέντρα και βουνά και διώξαμε όλα τα πουλιά απ’ τη φωλιά
Είμαι πιο ελεύθερος από πότε, κανείς καμιά ταυτότητα δεν με προσδιορίζει
Είμαι πιο έτοιμος από ποτέ, η εισαγωγή είναι αρκετή είναι βαρετή και όσο πάει με εκνευρίζει
Κανείς δεν με κατευθύνει όσο αναλαμβάνω ευθύνη
Ο πόνος πάλι μόνο μου μ' αφήνει
Στεγνά την έβγαλα και σήμερα δίχως μορφίνη η ψυχή βρίσκει ειρήνη μόνο όταν δίνει
Έστω και αν ακόμα αργώ να απαλλαγώ
Δε περιμένανε την έκπληξη από τον ουραγό
Αυτό τον ουρανό μου 'πανε κράτα σαν τον Άτλα
Τον άφησα και ελευθερώθηκα για πάντα
Η λησμονιά νοερά με γυρνάει στο χθες
Από τη φτωχογειτονιά που βγάζει καρδιές ζεστές
Δε χαμπαριάζουμε από βαρυχειμωνιές
Ίδιες οι ζωές μας διαφορετικές οι φωνές
Τα πρώτα φύλλα πέσαν τα φθινοπωρινά
Ακούω τη φωνή απελπισμένου που ζει στα ορεινά
Καιρός για όνειρα πιο αληθινά
KAI καιρός για όνειρα πιο αληθινά
Show me the way to the next whiskey bar...