[مقدمه: برایان بروفی و مورگان فریمن]
Ellis Boyd Redding, your files say you’ve served 40 years of a life sentence
You feel you’ve been rehabilitated?
Rehabilitated?
Well, now, let me see
You know, I don’t have any idea what that means
Well, it means you’re ready to rejoin society…
I know what you think it means, sonny

[قسمت ۱: آرتا]
باید باشی هرچی اونا میخوان
بگی هرچی اونا میگن
باید راهتو کج کنی داش
بری هر سمتی اونا میرن
وقتی جرمه این صدا
حبس میشی پشت میله ها شب
نمیشه از گشنگی بخوابم
پَس فحش به این عدالت

[قسمت ۲: رضا پیشرو]
این حال مال جغرافیاست
دل کندن ازش میشه مساوی آس
آس و پاسی، آسه آسه راه بری
لاس وگاسی ولی با لباس فارسی
هویت عوض میشه بریدم ازش
خراب شد هرچی که زدم کلی دم ازش
همه کپین از هم
اما گاهی می پرسم از خودم، «چرا قطع نمیشه همه امیدم ازت؟»
پر خاویاره کارم
میرینم به اونایی که جلو شاه قانون آیین نامه دارن
من باز ایرانو دارم مث تازیانه بادم و
با موزیکام راز حیاتِ جاویدانو دادم
گاهی بالا پای کارم کیلو بگیر
گاهی پایین [؟] بگیر، بیرون بشین، تیون بشی، آه
باید با این کارا خالی کنم
میونِ این بیهودگی با دیوونگی تو نیرو سفیدا
دیو داره میوزیک، سیگنال ویروسی
باعث میشه نمی رینی، ایستاده می گوزی
منم جا نمی مونم رو ایستگاهِ دیروزی
توجه به خیلی چیزا پیس واسه پیروزی
تو فیلمنامه می مونیم
فر خوردی، نزدی بیست ساله بیگودی
زیر پاهام مین داره، میدونیم
اما تا وقتی که سیخ باشه میخونیم و رو کله هامون گیر داره گیوتین
[قسمت ۳: کوروش و رضا پیشرو]
میخوان بریزن، ببرنم (گیر داره گیوتین)
چیزی نمیگم، بزننم (گیر داره گیوتین)
باید بپیچم برم منم از این عن دونی (گیر داره گیوتین)
هرچی سریع تر زوری
یهو ترکیدم انگار پریدم رو مین
نبود بیست ساله م، اجرا و اینستا فن پیجا پُر
همه میشناسن تهران، میخوان عکس امضا
نمیدونن اینا قدر ما رو، میندازن زندان
من هیچ کاره م جناب سروان
این کارمه، خودم می سازم شعرامو
اوین می خوابم یه ماه ولی بیدارن چشمام
قلبو جا میذارم تهران و
به یادش میبارن پلکام

[قسمت ۴: آرتا]
واسه مهریه، نفقه تو
یکی ارثیه از زنش
یکی رسیده، زدنش نتونست بچشو بگیره بغلش
یکی پیگیرِ سندش بود
بیاد یکی ببرتش زود
یکی رفیقش ابده، ردیه، هیچکسی نمیره بغلشون
رفتم یه روز اگه من از اینجا، اگه من از اینجا
تو قلبم بدون که بعد من همین جاست، بعد من همین جاست

[قسمت ۵: سامی لو]
وقتی همه چیمو گرفتن اول زدنم با چک
تن و بدنم داغ کرد
بهش گفتم، «چیه جرمِ من؟»
رفتارش از پشت میزش
دیدم حرفام نیست به تخمشم
داره کینه عقده بد از من
آره اینه مزد حرف حق پس
تو این مملکت فهمیدم اگه نجنگم باختم
من یه پرنده م
نیست تو قفس من جام
به جهنم، آهنگامو از اول ساختم
من یه پرنده م
نیست تو قفس من جام پس