2 λευκες ειχαν διαλογο φυσαγε σαν το διαβολο
Η αλλη καθοταν ακουνητη η αλλη παλευε στον ανεμο
Και λυγιζε με τα μποφορ οσο η αλλη την εκραζε
Σιγα τον ανεμο που'χει πως κανεις ετσι γελαγε

Και η μια εβλεπε τα κλαδιά στο εδαφος να ακουμπαν
Η αλλη λευκα απτοητη μαν δεν κουνιοταν καν
Και καθε μερα τα ίδια η μια με την κορμοστασια βασιλισσα
Η αλλη σαν να τρωει κλοτσια στα αρχιδια
Και καθε μερα τα ιδια μεχρι το απογευμα εκεινο
Που στην θαλασσα διπλα ειδαν 50 μετρα κυμα
Και η πρώτη λευκα αμαν θα ξεριζονοταν στο τσακ
Και η αλλη γελουσε πολυ ώσπου ακουστηκε ενα κρακ
Κι αλλο ενα κρακ πιο δυνατο
Τα γελια κοπηκαν αποτομα και πονηρη λευκα στα δύο
Και τωρα θα σε αφησω εδω
Βγαλε το συμπέρασμα μονος σου εγω εχω αλλα να πω

Γιατι η φαση μας διαλυθηκε ενα απόγευμα νωρίτερα
Και ακομα κι αν δεν το ηθελα ισως να είναι και καλύτερα
Στεγνωσε το μελάνι μια ωρα αρχη τερα ψωμι σκετο στα δυσκολα
Με αδεια τα αλατοπιπερα
Χορευω στα κυματα συμβουλη για οποιον τρέχει
Τα ομορφα δεν εκβιαζονται εμφανίζονται οταν πρεπει
Μιλαω για όποιον βλεπει
Μιλαω σε τριτο προσωπο κι ας κοιταω τον καθρέφτη
Με μονομενο παράδειγμα για την γενικευση της απομόνωσης
Του εγω κανω αγωνα μπας και βρω το πρωτο μου πληθυντικό
Μα κολλάω στο εσεις
Γιατι το εμεις δεν ειναι οτι πιο απλο
Εδω που σκατα κατοικω
Μεγαλομενος σαν ξένος σε οικιους τοπους
Και γι αυτο ενσαρκωνω σεναρια μονο για μοναχικους ρολους
Και ειναι κομματι μου το εσυ
Ποτε μου δεν το αρνηθηκα