(We zijn even mens)

Hoe ik met hart en ziel
Hier nu kniel
En me geef aan jou
Mijn hart mijn ziel

Ik zie ik zoek
Een god van vlees en bloed
Al die mij ontviel
Zoals een gevallen doek
Met hart en ziel
Voor jou viel

Hoe ik met hart en ziel
Voor jou viel en
Mijn dank aan jou
In tranen giet

Zie hoe ik de asse
De urne aan je gaf
Ik zie ik zoеk
In stilte
Mijn eigen graf

Ik bеn de kilte
De keizer van grote spijt
En zie hoe mijn kroon van ijzer
Mijn huid aan flarden snijdt
Ik voelde
Hoe niemand ons begrijpt
En volgde
Mijn wil, mijn wonder
Door bliksem en donder
Door liefde en leed verbonden
In evenwicht
En doelgericht

In een oogopslag gekroond
Heers jij, net als ik
Over het verloren woord
Verkoren door de Hoeder
De moeder
Die van ons elk beviel
En heers ik
In dit vrije huis
En heers ik
Op dit open erf
Tot ik sterf

Ik neem afscheid
Van dit stervend lichaam
Dit stervend hart
De dagen zwart
Ik verlies me in het vuur
Elk uur
Het grote Lijden tegemoet
Te voet
Met jou erbij
En ik hou moed

Verrezen. De hemel in geprezen
Onze tijd. Samen. De eenzaamheid
Al mijn liefde gegeven

Ik loop het onzichtbaar licht tegemoet
En ik hou moed

Verbrandt
Die stilte
Verbrandt
Die eenzaamheid

En op de as van wat toen was
Is nu gebouwd
Ons aller huis

Ik vond het in de ogen van mn medemens
Klimmend klauwend uit de dieptes reikte het de hand
Het maanlicht voor altijd nu in mn huid gebrand
Verbonden, schuilend in het huis die eeuwig warmte gaf
Nu hier in deze nacht
Ik had het niet verwacht
Ook hier in deze nacht
Ik had het niet verwacht

Ik zie je in de ogen van mn medemens
En laat daar zo mn hart mn huis nu even onbemand
Zoals de ziener zoekend tracht en zo zijn pijn verzacht

Ik had je niet verwacht

Ons aller huis
Het houten kruis
De verkoolde kelk
De moedermelk

Zie hoe
Met hart en ziel
Ik hier nu kniel
En jouw grote Pijn
Laat niemand zijn