[Verse 1: Nικόλας]
Γράφω γι' αυτούς
Που μόνοι τους στέκονται απέναντι στο ρεύμα που
Σκλαβώνει τη σκέψη αυτούς που
Οι πολλοί αποκαλούν μοναχικές καρδιές
Καθώς το νόημα της ζωής που τους τυφλώνει το φώς της
Προσπαθούν να βρουν από κοντά την αλήθεια που
Εμπιστεύονται και ξέρουν πως πιστεύουν
Γι αυτούς που, δέχτηκαν και κατάλαβαν το λάθος τους
Τώρα προσπαθούν να το διορθώσουν
Γι αυτούς που η ελπίδα πεθαίνει μόλις πεθάνουν αυτοί
Γνωρίζοντας πως υπάρχουν κι άλλοι νέοι ικανοί
Να κρατήσουν με σειρά το λάβαρό της
Γι αυτούς που δε τρων’τα παραμύθια
Γι αυτούς που ψάχνουν τη δύναμη και προσπαθούν να σηκωθούν μετά την πτώση
Γι αυτούς τους ανήσυχους, ατίθασους, συνειδητούς χαρακτήρες που
Η σκέψη τους, παρέα με την ψυχή, αληταριό δε φυλακίζονται !
Γι αυτούς που δε μένουν στο πρόβλημα, μα ψάχνουν την λύση
Γι αυτούς που πραγματικά αγαπούν τη φύση
Γι αυτούς που τελικά ζουν σαν πολεμιστές του φωτός
Δίχως να το καταλάβουν έχει γίνει σκοπός !

[Chorus: Icy]
Γράφω γι’ αυτούς που
Χάνονται στα όνειρα του νου τους
Και χτυπάει η καρδιά τους μες τα βάθη του κορμιού
Γράφω γι’ αυτούς που
Αγγίζουν την ψυχή του ουρανού τους
Χορεύουν ρυθμικά σε μια φουρτούνα του μυαλού
Γράφω γι’ αυτούς που
Θέλουνε τον ήλιο του καιρού τους
Και χτίζουνε μια γέφυρα στο χείλος του γκρεμού
Γράφω γι’ αυτούς που
Δακρύζουνε στην όψη του χαμού τους
Και μιλάνε του εαυτού τους
[Verse 2: Οδυσσέας]
Γράφω γι’αυτούς που
Κόντρα σε παράξενους καιρούς στήνουνε πύργους περηφάνιας
Ζώντας σε τοίχους παράνοιας
Αυτούς που τίμησαν νεκρούς
Που ζήτησαν βοήθεια από θεούς και δαίμονες αυτούς που
Ζήτησαν να τους ακούς
Νέους γέροντες εργάτες άνεργους πολλούς
Αυτούς που γι αυτονόητα βγάζουν αφρούς
Ανοίγουν του Αιόλου ασκούς φίλους αδερφούς και της φαντασίας ναυπηγούς
Για ταξιδιώτες ονειροπαρμένους τυχοδιώκτες
Διόλου δε πτοούνται από ρότες δύσβατες
Γράφω για εκκρεμότητες που χω με τη ζωή για μνήμες
Όνειρα που ζουν δίπλα σε λίμνες
Γι αυτούς που σέβονται τη γη που πατούν περπατούν
Θαύματα στη φύση συναντούν
Γι αυτούς που φυλακίζονται από τα λεγόμενα τους
Γι αυτούς που απελευθερώνονται από τα δεσμά τους
Γι αυτούς που ξεριζώνονται από την βολή τους
Από την άνανδρη λειψή ζωή τους
Γι αυτούς που τίποτα δεν έχουν να χάσουν
Που θα θελες να σουν που σε είδανε και θέλουν να κεράσουν
Για γυναίκες που απρόσμενα περνούν κόβουν και ράβουν και τ αρσενικά παραληρούν καραδοκούν γράφω και γι άλλα χίλια δυο πάει καιρός που δε μπορώ να με ακούω να μακρηγορώ, μπορώ ;

[Chorus: Icy]
Γράφω γι αυτούς που
Χάνονται στα όνειρα του νου τους
Και χτυπάει η καρδιά τους μες τα βάθη του κορμιού
Γράφω γι αυτούς που
Αγγίζουν την ψυχή του ουρανού τους
Χορεύουν ρυθμικά σε μια φουρτούνα του μυαλού
Γράφω γι αυτούς που
Θέλουνε τον ήλιο του καιρού τους
Και χτίζουνε μια γέφυρα στο χείλος του γκρεμού
Γράφω γι αυτούς που
Δακρύζουνε στην όψη του χαμού τους
Και μιλάνε του εαυτού τους