[Verse 1]
Με τον Squeezy και τον Dof είμαστε αδέρφια
Δε μοιάζουμε πολύ, μα είμαστε τρίδυμοι
Προστατεύουν τις πληγές μου σαν επίδεσμοι
Μας δένουν τατουάζ και κουβανέζικοι σύνδεσμοι
Τον Αύγουστο η Σαλούγκα είν' η αυλή μας
Πηγαίνουμε στον Θερμαϊκό για ψάρεμα
Γυρνάμε με παντόφλες σαν τουρίστες
Στις καντίνες και τα εικοσιτετράωρα
Θόρυβος (θόρυβος)
Ξυπνητήρια μας οι κολλημένες κόρνες
Χαλαρά εδώ δεν ήτανε ποτέ
Πίνουμε τον καφέ μας πάνω από τις κατακόμβες
Έχουμε κλέφτες και χρήστες, νεκρούς πιστολάδες
Ναβαρινόπαιδα που γίναν μάνες και πατεράδες
Έχουμε γύρο και μπουγάτσα, dealers και πακετάδες
Που ξέρουν πότε λένε μαλακίες οι ραπάδες
No offence, μπορείς να είσαι όποιος θες
Αλλά ο επόμενος ΛΕΞ θα είναι ο επόμενος ΛΕΞ και μόνο
Τουλάχιστον προς το παρόν
Γιατί ούτε οι πιο καλοί από 'μας δεν καταφέραν να σβήσουν τον χρόνο
Night City, παιδιά χωρίς σπίτι
Συμμορίες, πολυεθνικές κι εμφυτεύματα στη μύτη
Τα υλικά αγαθά όνειρο κάθε αλήτη
Κι όσοι δεν έχουν να πάρουν TN τα κάνουν στον τοίχο graffiti
[Chorus]
Αυτή η πόλη μας κρατάει ζωντανούς
Με αντάλλαγμα να γράφουμε τραγούδια για τους δρόμους
Θέλει ν' ακούει για τρελούς
Για όλες τις γειτονιές και για όλους τους παρανόμους
Δε μας πειράζει καθόλου
Μικρούς όλους μας τάισαν τα φρούτα του διαβόλου
Μετά μας αφήσαν να πνιγούμε στα βαθιά
Και φυσικά, γίναμε η χειρότερη γενιά

[Interlude]
Γενικότερα, έχουμε ένα πολύ σοβαρό θέμα κυρίες και κύριοι, αν προστρέξω και σε αυτό, στο ότι πήγαν τριάντα χιλιάδες νέοι και άκουγαν κάτι αθλίους στίχους ενός υποτιθέμενου καλλιτέχνη που υποτίθεται ότι χτυπάει το σύστημα, εμ, εμ (χαχαχαχαχαχαχα)

[Verse 2]
Ξέρουνε της ζωής μου κάθε σχέδιο
Πώς πάλευα μες στην κοιλιά ως έμβρυο
Απ' ό,τι φαίνεται, ζω από την έκθεση
Σαν τη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο
Γράφω κι οδηγώ, τα λέω στο συνοδηγό
Μου λέει «κοίτα τον δρόμο», λέω «το κάνω καιρό»
Φτύνω αυτήν τη μπάρα στον περιφερειακό
Κι από πίσω παίζει φώτα ένα περιπολικό
Ήμασταν έφηβοι στα '90s, ρώτησε τον μπαμπά σου
Οι μεγαλύτεροι σου παίρναν μέχρι και το μπουφάν σου
Μετά σου λέγαν «Έχεις μόνο μια ζωή, σπόρε, βιάσου
Μην πεθάνεις στο παγκάκι που έχασες την παρθενιά σου»
Όσοι μείναμε στη χώρα αυτή μετά το '09
Μεγαλώσαμε και γίναμε η χειρότερη γενιά
Ολόκληρη η Ευρώπη μας θεωρεί πεινασμένους
Κι η Εστία στο πρωτοσέλιδό της ταπεινωμένους
Είναι αλήθεια πως πολλοί από εμάς μυρίζανε βεντζίνες
Κάποιοι μείνανε λεπτοί, άλλοι φούσκωσαν με κρεατίνες
Με φίλους πιο χλωμούς από τις κούκλες στις βιτρίνες
Γιατί προτιμάν τα φρούτα που δεν έχουν βιταμίνες
Κι όμως, δεν τα καταφέραμε κι άσχημα
Παίζουμε σε γήπεδο, δεν ξέρουμε ούτε ένα άθλημα
Μετά τις συναυλίες αλλάζουνε τον χλοοτάπητα
Κι ανάβουν καπνογόνα σαν να πήραμε πρωτάθλημα
[Chorus]
Αυτή η πόλη μας κρατάει ζωντανούς
Με αντάλλαγμα να γράφουμε τραγούδια για τους δρόμους
Θέλει ν' ακούει για τρελούς
Για όλες τις γειτονιές και για όλους τους παρανόμους
Δε μας πειράζει καθόλου
Μικρούς όλους μας τάισαν τα φρούτα του διαβόλου
Μετά μας αφήσαν να πνιγούμε στα βαθιά
Και φυσικά, γίναμε η χειρότερη γενιά

[Outro]
Και τι να γινότανε;
2310. Για τον κόσμο