[Intro]
Ναι

[Chorus]
Δεν είναι πρόβλημα
Αφήνω πίσω το κορμί μου, ενώ ταυτόχρονα
Δίνω το βάρος μου στο χέρι
Κι αυτό γράφει λυπημένα, αλλά νιώθω τόσο όμορφα
Το μόνο πράγμα που μου βγήκε όπως το 'θελα

[Chorus]
Πρόβλημα
Αφήνω πίσω το κορμί μου, ενώ ταυτόχρονα
Δίνω το βάρος μου στο χέρι
Κι αυτό γράφει λυπημένα, αλλά νιώθω τόσο όμορφα
Το μόνο πράγμα που μου βγήκε όπως το 'θελα

[Verse 1]
Είμαι το «αντίο» που δεν έχει επιστροφή
Κεραυνός που καταστρέφει του σπιτιού την οροφή
Και μπαίνει κρύο, κόπο θέλει να σταθούνε δύο
Και να πλέξουνε τα τούβλα που εμποδίζουν τη βροχή
Μικρός έκανα προσευχή
Να μου πάει η επόμενη μέρα κάπως καλύτερα
Ποτέ δεν είδα αυτήν την αλλαγή που ήθελα
Αφού δεν έκανα κάτι, απλά προσευχήθηκα
Είμαστε αντίθετα
Σ' ένα δρομάκι που πηγαίνει μπρος και πίσω και τυχαία συναντηθήκαμε
Εσύ κουφή, εγώ ποτέ δεν είχα μάτια
Αυτή είν' η συνεννόηση που είχαμε
Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι σαν ένα σκοινί
Που το τραβάμε κι απ' τη μία κι απ' την άλλη
Ένας απ' τους δύο έχει πιο πολλές δυνάμεις
Άρα ο άλλος, ή το αφήνει, ή με το πάτωμα φλερτάρει
Θέλω ένα σπίτι με πατάρι
Να μαζεύω τα γραπτά μου, γύρω-γύρω και να κλειδόνομαι μέσα
Νιώθω τόσο δυνατός ανάμεσα στις λέξεις μου
Πρίγκιπας στο αστείο λογοτεχνικό μου ψέμα
Είμαι πινέλο, που δεν έχει ιδιοκτήτη
Και βολτάρει, πάνω-κάτω, σ' έναν καμβά παγωμένο
Όλου του κόσμου οι ζωγράφοι βλέπουν λάθη για τα έργα μου
Μα δεν έχει λάθη το αφηρημένο
Και περιμένω
Τη μέρα που όλης της ζωής μου ο πίνακας θα βγει σε δημοπρασία
Θα διαλέξω την πιο χαμηλή τιμή
Να με δώσω σε κάποιον, που δε μου δίνει καν αξία
Κι αφού με βάλει σ' ένα σκονισμένο ράφι
Και τα χρώματά μου χάσουν τη ζωντάνια που τους έδωσα
Ποντάρω όλο μου το είναι, πως ένα παιδί θα δει στον πίνακά μου όσα ένιωσα
Μα είμαι άτυχος
Κι αφού θα σπάσω μοιραία, μάλλον τυχαία
Θα βρεθώ σε κάποιον κάδο σκουπιδιών
Με λένε Νίκο και, συνήθως, στα σκουπίδια καταλήγω
Αυτή είν' η τέχνη μου, λοιπόν
[Chorus]
Ναι, δεν είναι πρόβλημα
Αφήνω πίσω το κορμί μου, ενώ ταυτόχρονα
Δίνω το βάρος μου στο χέρι
Κι αυτό γράφει λυπημένα, αλλά νιώθω τόσο όμορφα
Το μόνο πράγμα που μου βγήκε όπως το 'θελα

[Chorus]
Πρόβλημα
Αφήνω πίσω το κορμί μου, ενώ ταυτόχρονα
Δίνω το βάρος μου στο χέρι
Κι αυτό γράφει λυπημένα, αλλά νιώθω τόσο όμορφα
Το μόνο πράγμα που μου βγήκε όπως το 'θελα