[Verse 1]
Αφήνω πίσω γράμματα κάθε φορά που πετάω καινούρια
Έχω μαζί μου μόνο κάτι αλκοολούχα
Έχω μια μούσα που θα έλεγα πανούργα
Στερεύω και μου δίνει δέκα ιδέες και δυο χαστούκια
Νίκος, κινούμαι ως συνήθως
Στο ίδιο μήκος κύματος κι είμαι ακόμα στο μήπως
Μην ακουμπάς το κτήνος, οδηγίες του παραμυθιού που διάβασα αργά
Αφού μ' αυτό έγινα φίλος
Κι έχω φίλους βασικά, που βαδίζουνε τυφλά
Μεθυσμένοι θα παραπατάνε σε κάποια γωνιά
Ή είναι βλαμμένοι, ή έχουν ψυχολογικά
Δεν καταλαβα ποτέ, γι' αυτό τους αγαπώ διπλά
Εγώ απλά γραφώ συχνά
Ο μόνος εθισμός που ό,τι και να γίνει ήθελα
Μου λένε πως δεν τ' αγαπώ πραγματικά
Και τους λέω αυτό είναι το τρίτο rap που γράφω σήμερα
Είναι καλύτερο να πάρεις ό,τι θες
Είναι το Φθείρομαι στα χείλη μου πληγές
Ο Φώτης ξενερώνει που το δίνω μόνο solo
Αλλά κάθε μέρα τον αγαπώ πιο πολύ από χθες
Απλά να ξες, το τελευταίο rap που θα δώσω
Θα φύγει απ την ανθρώπινή μου φύση σίγουρα
Χαίρομαι όταν μ' αποθεώνουνε, μα ταυτόχρονα λυπάμαι
Γιατί ακόμα δεν είδατε τίποτα
[Chorus]
Συνεχίζω ό,τι κάνω επειδή όταν το γράφω
Έχω πάντα ένα ηλίθιο χαμόγελο
Το σύννεφο μου δίνει ώθηση να το κοιτώ
Σου 'δωσα τα πάντα εσύ είπες κάνω θόρυβο
Και συνεχίζω ό,τι κάνω
Μ' έναν εγκέφαλο καμμένο και αυθόρμητο
Γερακίσιο και παιδικό (αυτό είμαι εγώ)
Τα φώτα σβήνουν και χορεύω

[Chorus]
Συνεχίζω ό,τι κάνω επειδή όταν το γράφω
Έχω πάντα ένα ηλίθιο χαμόγελο
Το σύννεφο μου δίνει ώθηση να το κοιτώ
Σου 'δωσα τα πάντα εσύ είπες κάνω θόρυβο
Και συνεχίζω ό,τι κάνω
Μ' έναν εγκέφαλο καμμένο και αυθόρμητο
Γερακίσιο και παιδικό (αυτό είμαι εγώ)
Τα φώτα σβήνουν και χορεύω

[Verse 2]
Έχω βαρέσει μπιέλες
Έχω γράψει 2 CD σε 2 μέρες
Είναι το τρίτο rap που γράφω σήμερα
Και είμαι ξύπνιος τρεισήμισι ώρες, πίστεψέ με
Οι έρωτές μου είναι ξέρες
Σαν ναυαγός περιπλανιέμαι
Χρόνια για να δω στεριά και πάω κοντά, μένω εκεί για δέκα μήνες
Σειρήνες καταραμμένες
Είμαστε παιδιά, αν ένιωθα ενήλικας
Ποτέ δεν θα ξεκίναγα τις μούφες μου να γράφω
Μα λέω τόσο παραστατικά όλα αυτά που περιγράφω
Που νομίζω ότι μέσα τους υπάρχω
Κάτι σαν το πιάνο σ' ένα σπίτι χρυσαφί
Ένα πιάνο σκονισμένο να θυμίζει πως κανείς δεν είναι εκεί
Μα στα πλήκτρα, μία γάτα χορεύει και σχηματίζει άθελά της
Μία μελωδία που λέει καληνύχτα (ναι)
Οι μέδουσές μου είναι φοβίες για τη νύχτα
Δε με νοιάζει, είδα φως και μπήκα
Έχω κεντίσει τόσα λεκτικά υφάσματα
Τα μάζεψα και σ' τα 'δωσα για προίκα
Αυτή είναι η μόνη πίκρα
Εγώ έκανα τα γραπτά μου σκουλαρίκια
Δεν περίμενα να μείνουνε στο ράφι
Μα στην αποψινή σου έξοδο μαλλον δεν ήταν απαραίτητα
Και σαν εμένα πήγαν στράφι
Για να μην τα πολυλογώ
Έχω τον καπνό για οδηγό, αλλά αντιθετα
Η μούσα ανοίγει το κελί μα λέει θα τα πούμε σύντομα
Bloody Hawk
[Chorus]
Συνεχίζω ό,τι κάνω επειδή όταν το γράφω
Έχω πάντα ένα ηλίθιο χαμόγελο
Το σύννεφο μου δίνει ώθηση να το κοιτώ
Σου 'δωσα τα πάντα εσύ είπες κάνω θόρυβο
Και συνεχίζω ό,τι κάνω
Μ' έναν εγκέφαλο καμμένο και αυθόρμητο
Γερακίσιο και παιδικό (αυτό είμαι εγώ)
Τα φώτα σβήνουν και χορεύω

[Chorus]
Συνεχίζω ό,τι κάνω επειδή όταν το γράφω
Έχω πάντα ένα ηλίθιο χαμόγελο
Το σύννεφο μου δίνει ώθηση να το κοιτώ
Σου 'δωσα τα πάντα εσύ είπες κάνω θόρυβο
Και συνεχίζω ό,τι κάνω
Μ' έναν εγκέφαλο καμμένο και αυθόρμητο
Γερακίσιο και παιδικό (αυτό είμαι εγώ)
Τα φώτα σβήνουν και χορεύω